Postoji nekoliko predanja o nastanku manastira, a najrealnije je ono koje je izašlo iz pera narodnog tribuna Petra Kočića, po kojem je ova svetinja nastala u prvoj polovini 16 vijeka, te da je osnovao zmijanjski knez Obrad.

Brze i bistre planinske vode i šumovite strmine Pilipovića brda, Kozijerca i Kika, išarane pašnjacima, daju skrovitoj gomioničkoj okolini živopisnost i bujnu ljepotu nedirnute prirode.

Slikovitost ambijenta upotpunjuju stare drvene vodenice, čije točkove potok još uvijek okreće, a pošto se manastir veže uz prostor Zmijanje smatra se da je on jedna od najvećih zmijanjskih svetinja.

Do manastira se stiže putem koji od Banjaluke vodi za Bronzani Majdan, odakle se odvaja još 12 km uskog asfaltnog puta do sela Kmećani čija su domaćinstva rasuta oko manastira.

Monaški život, posvećen molitvenom miru i duhovnim podvizima, oduvijek je za sebe tražio obitavališta u samotnim, od vreve svetovnog života udaljenim, oazama čiste prirode, daleko od bučnih drumova.

Vršeći svoju duhovnu misiju u srpskom pravoslavnom narodu u periodu viševijekovnog ropstva, više puta je paljen, pljačkan i skrnavljen. Uvijek je iznova obnavljan, pod izuzetno teškim okolnostima i vraćan svojoj prvobitnoj namjeni.

Izvor: SeeSrpska