Poznat kao "Bagdadis" ili "Jevrejski Bagdad" zbog svog porijekla u današnjem Iraku, Siriji i drugim mjestima na kojima se govori arapskim jezikom, jevrejski imigranti počeli su da se naseljavaju u Kalkuti 1798. godine, nakon što je trgovac po imenu Shalom Cohen došao u potragu za bogatstvom. Kada se proširila vijesti o Cohenovom uspjehu u vezi trgovine dijamantima, svilom, indigom i pamuka, židovska populacija u Kalkuti rasla je veoma brzo, a početkom 1900-ih, na hiljade Jevreja skladno su živjeli uz mnoge Hindu i muslimane u Kalkuti.

Nakon Drugog svjetskog rata, u Kalkuti je boravilo čak 5.000 Jevreja. Tokom vrhunca jevrejske zajednice 1940-ih, u Kalkuti je bilo pet sinagoga, kao i mnogo jevrejskih firmi, novina i škola. Danas, ono što je nekada bila najveća indijska zajednica u Judi, smanjila se na manje od 24 ljudi, a mnogi su migrirali u Izrael, SAD, Britaniju, Kanadu i Australiju.

Ipak, preostala zajednica nastavlja međukulturalnu tradiciju koja je postojala u protekle tri generacije: tri preostale bogomolje održavaju i o njima brinu muslimanski muškarci.

Penjući se po mermernom stepeništu i gurajući se pokraj vitraža Beth El sinagoge u Kalkuti, izgrađene 1856. godine, posjetioci mogu naići na rijetki prizor: četiri muslimanska muškarca u bijeloj odjeći, koji poliraju drvene balkone i osiguravajući da su Davidova zvijezda i sedmerokraka menora, ukrašena fasadama boje pijeska, čiste.

Nekoliko čuvara, kao što je Siraj Khan, muslimanski radnik treće generacije čija porodica održava sinagogu više od 120 godina, odrasli su zajedno sa nekoliko preostalih članova Beth El. Prema riječima AM Cohena, generalnog sekretara jevrejske zajednice u Kalkuti, Khan i ostali muslimanski staratelji gradskih sinagoga smatraju se dijelom jevrejske porodice.

Izvor: bbc.com