Ako ste pratili pažljivije izjave ključnih političara u Republici Srpskoj u posljednja dva mjeseca, a otkako traje jedna od najvećih parlamentarnih kriza u političkoj istoriji Srpske, mogli ste primijetiti upadljiv izostanak čvrstog insistiranja na prijevremenim parlamentarnim izborima. A razloga za te vanredne parlamentarne izbore ima više, dok je osnovni taj da parlament uopšte ne funkcioniše. 

Vlada nema stabilnu i jasnu skupštinsku većinu. I što je najvažnije, i svaka sljedeća vlada koju izabere ovaj i ovakav parlament, uključujući i eventualno vladu koju formiraju danas opozicione partije, neće imati stabilnu skupštinsku većinu iza sebe.

Tu dolazimo do ključnog problema kad je trenutni saziv Narodne skupštine Republike Srpske u pitanju: ovaj saziv i ovi poslanici nemaju kapacitet da stvore vladu koja nešto zaista i može da napravi. Aktuelnim ministrima i glavnim političkim liderima u vladajućoj koaliciji uopšte nije važno to što oni danas ne mogu da dobiju podrške za svoje zakonske prijedloge-oni niti imaju prijedloge iza kojih čvrsto stoje, niti znaju šta da rade sa usvojenim zakonima, niti imaju bilo kakvu širu sliku šta je sve potrebno da se uradi da bi došlo do pomaka naprijed.

Jednostavno rečeno, vladu i ministre, odnosno SNSD, DNS i SP zanima jedino da su na vlasti, da imaju svoje ljude na pozicijama i da po inerciji koriste javni budžet. I to je to, to je njihova sva filozofija i jedini materijalni koncept. Zadržati se na vlasti što je moguće duže. Sve drugo je nevažno. A njihove silne članove predsjedništava, glavnih odbora i drugih organa drugo ništa i ne zanima, ti ljudi generalno i nemaju širinu da mogu da razmišljaju na način da se bave projektovanjem budućnosti, da razmišljaju o razvojnim idejama, da uočavaju regionalne i svjetske trendove. Realno, poznajemo svi mi te ljude i znamo koliko duboko smo u čabru kad se sjetimo da nam oni vode državu.

S druge strane, dubina tog čabra izgleda još strašnije kad vidimo da i opozicione stranke takođe insistiraju na tome da se u aktuelnom sazivu Narodne skupštine Republike Srpske dođe do neke drugačije i bolje vlade. Kako je to uopšte moguće misliti? Pa ako opozicija kritikuje aktuelnu vladu da je formirana na političkoj podršci nekarakternih preletača, zar je moguće biti doslijedan i tvrditi da će nova, opozicijom predvođena vlada biti drugačije etičke supstance? Pa po svakoj logici i matematici i tu eventualnu Savezom za promjene predvođenu vladu podržavaće politički preletači, te se postavlja pitanje u čemu će onda biti suštinska razlika između kabineta Željke Cvijanović i Miće Mićića. Takođe, već sad je jasno da bi se i Mićićev kabinet suočio sa činjenicom da ga podržava tanka skupštinska većina a što bi dalo ogroman prostor za političku trgovinu, špekulacije i uslovljavanja.

U takvom ambijentu neće biti moguće kreirati realne preduslove za suštinske promjene, svi će se baviti kozmetikom, marketingom i taktiziranjem, a trpiće, kao i do sad, građani. Mićo Mićić će biti politički potrošen jer bi vodio slabu vladu čija jedina funkcija bi bila demoliranje Milorada Dodika, a potom bi poslije vladu preuzeo neko drugi ko bi imao značajniju političku podršku ključnih političkih aktera.

Opet, ključno je to što pozicija i opozicija i dalje nemaju odgovore na najvažnija pitanja po Republiku Srpsku danas, a tragično je što ni pozicija niti opozicija ne prepoznaju ta pitanja. Da podsjetimo, Frontal je još prije prošlogodišnjih opštih izbora jasno naveo na koja pitanja nismo čuli odgovore u predizbornoj kampanji, a prava istina jeste da niti javnost, niti mediji niti političari nisu uopšte otvarali a kamoli zatvarali ta pitanja. I dok je god tako, dok na sceni imamo političare čiji je jedini interes funkcija, jedina vizija fotelja i jedini motiv sekretarica i službeni automobil, stvari se neće pomjeriti sa mrtve tačke.

A građanima će jedino preostati da nijemo posmatraju političke perverzije u ovom preapokaliptičnom rijaliti šou u kojem živimo već skoro trideset godina.

Redakcija Frontala