Ipak, sudbina Ivice Beka, slavnog golgetera i jednog od prvih fudbalera sa ovih prostora koji su otišli da sreću potraže u inostranstvu, nije bila tako svijetla.

Prvo, u filmu Dragana Bjelogrlića “Montevideo, Bog te video” kada je u pitanju Ivica Bek potkrala se jedna greška. Naime, iako je zaista među prvima otišao u Francusku i ostvario internacionalnu fudbalsku karijeru, Ivica Bek nije bio jedini fudbaler koga je na putu za Montevideo “pokupila” jugoslovenska reprezentacija.

U Francuskoj su se ekipi pridružili i Ljubiša Stefanović Leo koji se školovao u Briselu i Monpeljeu i sa klubom Set 1930. osvojio kup Francuske, kao i Branislav-Bane Sekulić koji je još 1926. godine napustio Jugoslaviju i već imao status velike internacionalne fudbalske zvezde u momentu kada je krenuo na put za Urugvaj.

Što se Beka tiče, on je počeo da igra za BSK sa samo 16 godina i u naredne dvije godine je na 50 zvaničnih utakmica postigao 51 gol! Kako bi postao profesionalni fudbaler 1928. godine je otišao za Francusku i do 1930. i puta za Montevideo postao velika internacionalna zvijezda. Dok je igrao za francuski Set bio je najplaćeniji fudbaler u toj državi.

Fudbaler i borac protiv nacista

O životu Ivice Beka po povratku iz Montevidea relativno malo se zna. Posljednju utakmicu u dresu reprezentacije Jugoslavije odigrao je 1931. godine protiv Poljske kada je postigao dva gola.

Poslije toga, uzeo je francusko državljanstvo i u narednim godinama odigrao pet utakmica za reprezentaciju te države. Vratio se da igra za Set i 1934. sa tim timom je osvojio “duplu krunu” – prvenstvo i kup Francuske. Jednu sezonu je proveo u Švajcarskoj, da bi se poslije vratio u Francusku i igrao još i za Sent Etjen, Nim olimpik i Eks.

Tokom Drugog svjetskog rata Ivica Bek se aktivno uključio u francuski pokret otpora u kome je bio komandant jednog odreda.

Zvijezda koja je umrla zaboravljena na pločniku ulice

Poslije rata Bek više nije igrao fudbal, ali je pokušao da radi kao trener. Išao je od grada do grada i radio sa manjim fudbalskim timovima, ali nije imao mnogo uspjeha.

Iako je kroz njegove ruke tokom života prošlo mnogo novca, pred kraj Bek nije živio u luksuzu. Tokom jednog perioda bio je vlasnik male kafane, ali mu je taj posao propao. Potom je radio i kao doker – svakodnevno je na biciklu raznosio ribu od brodova u luci do prodavnica u gradu.

Preminuo je iznenada, na ulici od srčanog udara 2. juna 1963. Imao je samo 53 godine. Sahranjen je na groblju Le Pi u Setu.

Izvor: istorijskizabavnik.rs