Kako je OHR i oni koji ga podržavaju započeo, tvrdeći da je vojna imovina, poljoprivredno zemljište, rijeke i šume u Republici Srpskoj državna imovina, dio Bosne i Hercegovine, očekujem da poslije akata određivanja i potvrđivanja da su entitetske institucije, gradovi, opštine i sela dio države Bosne i Hercegovine, OHR ostaje zadatak i obaveza da sve od srpske amebe do posljednjeg Srbina proglase dijelom države Bosne i Hercegovine.

Prije nekoliko dana ispred zgrade gdje su smješteni organi Gradske uprave Istočnog Sarajeva skinuta je zastava Bosne i Hercegovine, koja je tu stajala više godina i zamjenjena je zastavom Republike Srpske.

Istog dana sarajevski portali i bošnjačke nevladine organizacije , smatrajući, podrazumjevajući da je akt skidanja zastave Bosne i Hercegovine krivično djelo koristeći jezik mržnje krenuli su horski da demonizuju i satanizuju gradonačelnika Istočnog Sarajeva Ljubišu Ćosića, srpske institucije i cijeli srpski narod.

Očekivao sam da će OHR reagovati i svojim stavovima, objektivno ocjeniti ovaj događaj i ublažiti i zaustaviti širenje jezika mržnje, koji se povodom ovog događaja probudio kod svih strana.

Međutim, na moju ogromnu, neizmjerljivu žalost, desilo se suprotno, OHR je svojim neargumentovanim stavovima koji nisu utemeljeni na zakonima, svojim pravima i obavezama stao na jednu stranu, postao advokat, zastupnik Bošnjaka.

Jednostrana izjava OHR-a:“Prekid dugogodišnje prakse da ispred organa Gradske uprave Istočnog Sarajeva bude istaknuta zastava BiH je za žaljenje i ilustruje uporno odbacivanje državnih simbola od strane vlasti u RS. To ipak ne mijenja činjenicu da su sve teritorijalne jedinice i svi nivoi vlasti u BiH stopostotno dio države Bosne i Hercegovine, zajedničke svim njenim građanima”, upućena samo srpskoj strani da uporno odbacuje državne simbole, a zaboravlja da bošnjačka strana uporno odbacuje i ne priznaje entitetske simbole , dokaz je da OHR ne žele efikasno i efektivno raditi na miru i pomirenju, već žele razvijati stanje straha i mržnje, koje im daje platformu, opravdanje da još dugo opstanu, ostanu  u Bosni i Hercegovini.

Ovo saopštenje OHR-a, njegov sadržaj su nepobitni dokaz da OHR ne radi svoj posao u skladu sa Aneksom 10, Dejtonskog mirovnog sporazuma, Civilna implementacija mirovnog sporazuma, koji je OHR dao mandat, između ostalog i da radi na uspostavljanju vladavine prava i  poštovanje ljudskih prava i sloboda.

Ozbiljan i odgovoran OHR, da se petlja u svoj posao znao bi da je Zakon o zastavi Bosne i Hercegovine (u daljem tekstu Zakon) usvojen prije dvadesetak godina.

Zakon je normirao (Član 5. Stav 1.) gdje i kada se ističe zastava Bosne i Hercegovine, i obavezao državu da donese zakon (Član 5. Stav 2.) koji će normirati zvanično isticanje zastave u entitetima i njenu nezvaničnu upotrebu, a entitete obavezao (Član 6. Stav 1.) da usvoje odgovarajuće propise, u roku od dva mjeseca od dana na stupanju Zakona,  koji će biti osnova da se krivično goni i kazni svako ko ne poštuje zastavu Bosne i Hercegovine.

Da je OHR radio svoj posao, a imao je za taj posao, aktivnost 20 (dvadedeset i više godina), mogao je u pauzama između lobiranja za ukidanje dana Republike Srpske, zastava, himni i grbova, lobirati i uticati, I natjerati zakonodavna tijela države i entiteta da donesu: zakon i propise koji će normirati zvanično isticanje zastave Bosne i Hercegovine u entitetima i njenu nezvaničnu upotrebu, i donijeti propis koji će biti osnova za kažnjavanje svakog ko zastavu ne poštuje.

OHR se danas ponaša krajnje neodgovorno, (daje izjave, ocjene), kao da je donijet taj zakon, koji obavezuje teritorijalnu jedinicu grad Istočno Sarajevo, koji je institucija entiteta Republika Srpska da ispred zgrade Uprave grada Istočno Sarajevo istaknu zastavu Bosne i Hercegovine, i tvrde u saopštenju da:

 “To ipak ne mijenja činjenicu da su sve teritorijalne jedinice i svi nivoi vlasti u BiH stopostotno dio države Bosne i Hercegovine.”

Zakon o zastavi Bosne i Hercegovine propisao je šta je to dio države Bosne i Hercegovine na kojima se ističe zastava u Članu 5, Stav 1., koji glasi:

“Zastava Bosne i Hercegovine se zvanično ističe na nivou Bosne i Hercegovine na sljedeći način:

na svim zgradama Predsjedništva Bosne i Hercegovine, Vijeća ministara i njegova tri ministarstva, Parlamentarne skupštine Bosne i Hercegovine, Ustavnog suda Bosne i Hercegovine, Stalnog komiteta za vojna pitanja, Komisije za ljudska prava, Centralne banke i Stalne izborne komisije nakon njenog formiranja, kao i na bilo kojoj drugoj zgradi zajedničkih institucija ili institucije kojom upravljaju zajedničke institucije ili koja je odgovorna zajedničkim institucijama;”

Među nabrojanim dijelovima (institucijama, upravnim organizacijama i regulatornim tijelima) države Bosne i Hercegovine nema grada Istočno Sarajevo, a ni bilo koje druge institucije, upravne organizacije ili regulatornog tijela entiteta Republika Srpska.

Imajući ovo u vidu ne postoji zakonska, pravna obaveza da se ispred zgrade Uprave grada Istočno Sarajevo ističe zastava Bosne i Hercegovine, i nije mi poznato šta je rukovodilo bivše funkcionere grada Istočno Sarajevo da ispred upravne zgrade Gradske uprave Istočno Sarajevo istaknu zastavu Bosne i Hercegovine.

Prihvatljivo mi je obrazloženje gradonačelnika Istočnog Sarajeva Ljubiše Ćosića koji tvrdi da nema zakonske obaveze za isticanja zastave Bosne i Hercegovine ispred zgrade Gradske uprave Istočno Sarajevo.

Jasno mi je i logično mi je zašto je u gradu Istočno Sarajevo, u ulici Dabrobosanka 26-28, gdje je smještena  Agencija za prevenciju korupcije i koordinaciju borbe protiv korupcije, nezavisna i samostalna upravna organizacija, koja odgovara Parlamentarnoj skupštini Bosne i Hercegovine u skladu sa Zakonom iznad ulaza istaknuta zastava Bosne i Hercegovine.

Isto tako, svjestan sam, jer ne postoji propis koji propisuje kaznu za nepoštovanje zastave, da rukovodilac Agencije može naredititi skidanje zastave sa jarbola i da neće biti kažnjen.

Imajući u vidu sve dugogodišnje sukobe i višeslojne kontraverze oko državnih, entitetskih, kantonalnih i opštinskih zastava, himni i grbova molim predstavnike tri konstitutivna naroda i  ostalih da što prije donesu neophodne zakone i propise vezane za simbole, da bi konsenzus oko njihovog izgleda i isticanja pokazivao da postoji država Bosna i Hercegovina, dva entiteta i tri konstitutivna naroda i ostali.

Imam san da ću ja Dušan Šehovac, Srbin pravoslavac,  koji živim u Federaciji Bosne i Hercegovine na Ilidži na dan kad slavim moju porodičnu Krsnu slavu Svetog Nikolu, 19. decembra jedne godine, na svojoj kući istaknuti nacionalnu zastavu srpskog naroda, i da to neće biti uvredljivo, već će biti normalno i prihvatljivo  za moje komšije.

Imam san da će u istoj godini neko od Bošnjaka ili Hrvata na Bajram ili Uskrs na svojoj kući u Republici Srpskoj istaknuti nacionalnu zastavu Bošnjaka ili Hrvata, bez straha da će neko od komšija tu zastavu skinuti, zgužvati, izgaziti i zapaliti.

Da bi moji snovi  postali naša stvarnost uslov je, potrebno je da entiteti donesu i Zakon o izgledu i isticanju nacionalnih simbola, koji se uz druge zakone o zastavi, himni i grbu poštuju, primjenjuju i  time daju svim građanima Bosne i Hercegovine pravo na isticanja simbola koji određuju njihov individualni, narodni, vjerski, opštinski, kantonalni, entitetski i državni identitet.

Zgrada Gradske uprave Istočnog Sarajeva nije dio države Bosne i Hercegovine, već je dio entiteta Republike Srpske!

Prenošenje blogova i tekstova sa portala Frontal dozvoljeno je nakon isteka 48 časova od objave bloga ili uz pismeno odobrenje redakcije (25.03.2021)

Stavovi izraženi u ovom tekstu su autorovi i ne predstavljaju nužno uredničku politiku portala Frontal