Radite kao da ćete  100 godina biti entitet u državi Bosni i Hercegovini, a pripremajte se kao da ćete se sutra od te države Bosne i Hercegovine otcijepiti! Jer.

Ovo je moja poruka upućena svim građanima Republike Srpske, posebno Srbima i izabranim političkim predstavnicima na svim nivoima, od opštinskog, preko entitetskog do državnog nivoa, da razmisle o ovoj mojoj izjavi i da je primjenjuju tokom svojih aktivnosti.

Duboko sam razočaran sam i  ljut, već duže vrijeme, na moje prijatelje Srbe, posebno na moje prijatelje prvoborce iz grupe Kaži kako, koji me iskreno prate i podržavaju većinu mojih stavova, napadaju me da se često bavim temama koje baš i nisu toliko bitne za Srbe iz Bosne i Hercegovine, a posebno za Srbe iz Republike Srpske.

Ti stavovi su se jasno pokazali, ponovili i na postu, u kom sam aktuelizirao pitanje isticanja državne zastave, nacionalnih i vjerskih zastava u državi i entitetima, da je danas važnije i potrebnije govoriti i raditi na temama koje su u službi očuvanja integriteta Republike Srpske kao entiteta i stvaranja pretpostavki da Republike Srpska uskoro bude država.

Neki od Bošnjaka koji me prate, čitaju i misle da su me pročitali nazivaju me “europskim salonskim četnikom”, i uz moje ime lijepe desetine pežorativnih atributa, nisu oduševljeni temama i sadržajem kako te teme obrađujem i u osnovi mi zamjeraju što ne pišem o ratnim i mirnodopskim zločiima Srba.

U ovom tekstu je moj odgovor i njima sa koje ljudske, građanske, nacionalne, moralne i intelektualne platforme osjećam, razmišljam i pišem.

Slažem se sa njima, prijatljima Srbima sa društvenih mreža da su svi Srbi iz regiona obavezni da štite, brane i pomažu svoju braću Srbe ma gdje ona bila. Siguran sam i uvjeren, i zalažem se da isto tako Srbi treba da štite, brane i pomažu one koji nisu Srbi, a njihove su komšije, susjedi, a posebno kad su komšije, susjedi  u poziciji manjine.

Ja danas živim u Sarajevu, živio sam prije rata u Gradu Sarajevu, preživio sam rat u Srpskom Sarajevu, a danas životarim u Kantonu Sarajevu, jer su moju Ilidžu protjerali iz Sarajeva, glavnog grada države Bosne i Hercegovine.

I mi  Srbi koji danas žive u Sarajevu znamo, svjedočimo  kako je preživljavati, živjeti diskriminaciju i poniženje, kad si pretvoren u građanina trećeg reda.

Sve ove postratne godine javno se zalažem za poštovanje ljudskih prava i sloboda za sve građane, narode Bosne i Hercegovine, a posebno za Srbe u Sarajevu, u Federaciji BiH, tražim za njih život bez diskriminacije I poniženja.

Pravedno je ljudski, u skladu sa poznatom moralnom maksimom: ne čini nekom nešto što ne bi želio da tebi čine,  tražim od većine, od Bošnjaka, da mi Srbi budemo ravnopravni građani u Sarajevu, Federaciji BiH. Da budem dosljedan u izjavama i ponašanju moram javno tražiti  I boriti se za to isto pravo, pravo na ravnopravnost,  za Bošnjake, Hrvate i pripadnike nacionalnih manjina u Republici Srpskoj, i naravno u Federaciji BiH.

Moje dugogodišnje aktivnosti na promociju mira, solidarnosti, građanske odgovornosti i temeljnih ljudskih prava, prepoznala je Mreža za igradnju mira, mreža nevladinih organizacija u kojoj su nevladine organizacije iz oba entiteta, i dodijelila mi  je prve godine (2016) kad je ustanovljena, Plaketu “Lokalni heroj”!

“Radimo kao da ćemo 100 godina živjeti, pripremamo se kao da će sutra rat.”

Ovo je jedna od najcitiranijih misli Josipa Broza Tita, koju je uputio svim političarima a i narodima i narodnostima tadašnje Jugoslavije, i predložio im da u skladu sa ovom njegovom izjavom urede svoj život, aktivnosti.

Radite kao da ćete 100 godina biti entitet u državi Bosni i Hercegovini, a pripremajte se kao da ćete se sutra od te države Bosne i Hercegovine otcijepiti!

Ova misao koju dugo godina nosim u sebi, koju nikom nisam usmeno saopštio, a ni javno objavio, danas javno upućujem svim građanima Republike Srpske, a posebno političarima  Republike Srpske, izabranim i postavljenim Srbima a i drugima koji učestvuju u izgradnji  i zaštiti Republike Srpske, kao entiteta Bosne i Hercegovine, države tri ravnopravna naroda i ostalih, da se u svakom trenutku ponašaju u skladu sa ovom mojom, prvi put javno izgovorenom, stavu, misli!

U kolumni “Nemir ljudski, Državna zastava Republike Srbije se rodi”, koja je nedavno objavljena na ovom portalu, tematizirao sam poslije analize ponašanja aktera događaja, na Badnji dan u Odžaku, kada je Srbin povratnik istakao državnu zastavu Republike Srbije na konjskim kolima tokom tradicionalne vožnje badnjaka i zbog toga je prekršajno, novčano kažnjen od strane policije, kako je regulisano u entitetima i na nivou države isticanje državnih, entitetskih, kantonalnih, nacionalnih i vjerskim zastava.

Tragično je stanje da danas (u gradu Odžaku, u cijelom Posavskom katonu, gdje je kantonalna zastava suspendovana, Federaciji BiH, gdje je zastava federacije suspendovana i gdje ne postoji Zakon o isticanju državne zastave, i Republici Srpskoj, gdje ne postoji Zakon o isticanju državne zastave),  nije moguće na osnovu zakona istaći državnu, entitetsku, kantonalnu/županijsku, nacionalne ili vjersku zastave bilo kog naroda ili nacionalne manijine.

Ako bi odgovorne i nadležne institucije države i entiteta, prihvatili moje argumente i  prijedloge  koje sam iznio u tom tekstu, i koje ukratko ponavljam i ovaj put,  da se na nivou entiteta donesu što prije dva zakona: (Zakon o isticanju državne zastave, i Zakon o izboru, upotrebi i javnom isticanju nacionalnih simbola), čiji sadržaj bi danas bio pravni katalizator koji bi usporavao i sprečavao širenje vjerske ili nacionalne mržnje u entitetima.

Ovi  zakoni uvode red i regulišu isticanje državne, entitetskih, katonalnih, nacionalnih i vjerskih zastava  na teritoriji Bosne i Hercegovine, na teritoriji oba entiteta, čiji sadržaj je utemeljen na opšteprihavćenim svjetskim principima.

Pravne norme iz ovih zakona danas bi garantovali na primjer,  Srbima iz Mostara  i Laktaša, Bošnjacima iz Srebrenice i Srebrenika, Hrvatima iz Banja Luke i Čapljine, ista prava, obaveze i slobodu da istiću svoju državnu, entitetsku, nacinalnu i vjersku zastavu na državnim, entitetskim, kantonalnim, opštinskim i gradskim institucijama, javnom prostoru, na privatnim i vjerskim objektima.

Ova garancija ne bi bila nijednom narodu nikada ukinuta u Republici Srpkoj, pa i u slučaju da se Republika Srpska otcijepi i postane samostalna država.

Sve ovo praktično bi značilo da ovim novo usvojenim Zakonima, njihovom primjenom i rezultatima Republike Srpska radi  i ponaša (uz puno poštovanje političkih, nacionalnih, ekonomskih, socijalnih i kulturnih prava konstitutivnih naroda i ostalih), tako kao da će 100 godina biti entitet, biti dio države Bosne i Hercegovine.

Ništa moj, i danas ponovo obrazloženi prijedlog, da se donesu i usvoje zakoni koji regulišu isticanje zastava i drugih simbola u entitetu Republike Srpska, i zalaganje za poštovanje i primjenu seta dokumenata o ljudskim pravima i slobodama iz Ustava Republike Srpske, ne mogu biti prepreka, šta više može da bude jedan od temeljnih argumenata, da se sutra Republike Srpska otcijepi od Bosne i Hercegovine i bude međunarodno prepoznata i priznata kao moderna, stvarno suverena država, ekonomski bogatih i ravnopravnih građana koji konzumiraju bogastvo civilizacijskih sadržaja, država ravnopravnih a ne privilegovanih I disriminisanih građana i naroda!

Prenošenje blogova i tekstova sa portala Frontal dozvoljeno je nakon isteka 48 časova od objave bloga ili uz pismeno odobrenje redakcije (22.01.2021)

Stavovi izraženi u ovom tekstu su autorovi i ne predstavljaju nužno uredničku politiku portala Frontal