Istorija Papske države i njihovih predvodnika prepuna je nevjerovatnih priča. Tako je negdje od sredine III vijeka pa sve do XV vijeka postojala titula „antipapa“. Riječ je bila o pojedincima koji su osporavali izabranog papu, smatrajući ga nelegitimnim. U velikom broju slučajeva, sve se vrtilo oko političkih igrarija tadašnjih evropskih vladara, ali mnoštvo je tu „sočnih” priča.

Čudne pripovijesti i ličnosti u istoriji Papske države vrte se mahom oko imena Jovan. Naime, jedan od poznatijih papa srednjeg vijeka bio je papa Jovan XXIII (Baldassarre Cossa). Za njegova života, i dalje traje Zapadna šizma, kada postoje dva suprotstavljena papska centra moći, što on iskorištava i zajedno sa ostalom šestoricom kardinala osporava vlast Grgura XII, što je, ispostaviće se, na jednogodišnju vlast dovelo papu Aleksandra V. Pontifikat Aleksandra V zvanično je priznat kao legitman u XX vijeku.

U toku jedne majske noći u Bolonji 1410. godine, Aleksandar V iznenada umire. Jedini svjedok njegove smrti bio je Baldassarre Cossa, koji će ga naslijediti na papskom odru kao Jovan XXIII. Danas se sumnja da je sam Jovan ubio papu kako bi se domogao vlasti.

Preuzevši vlast uzima ima papa Jovan XXIII. Kasnije se u istoriji papske države utvrdilo je zbog izvjesnih previda zapravo bilo 21 papa sa imenom Jovan, prije Baldassarrea Cosse. Pometnju je napravio izvjesni antipapa Jovan XVI. Dugo vremena se smatralo da je on bio zakonito izabrani papa, što nije bio slučaj, tako da je kroz istoriju zapisivano da je papski pontifikat bogatiji za jednog papu više po imenu Jovan, nego što je to zaista bilo. Ovaj previd nikad nije ispravljen.

I dobivši pontifikat, papa Jovan XXIII se potrudio da ga istorija upamti. Njegovom odlukom je porodična banka Mediči postala papska banka što je predstavljala početak političkog uzleta ove firentinske porodice. Pomogao je ovoj firentinskoj porodici da zauzmu Pizu. Navodno je ubio svog prethodnika. Lično je naredio spaljivanje Jana Husa.

U tim vremenima, Žigmund Luksemburški, tadašnji Car Svetog rimskog carstva odlučuje da sazove sabor u Konstancu i završi sa šizmom. Poziva papu Jovana XXIII i osporavaće njegovog pontifikata, Grgura XII (na čiju smjenu je Jovan XXIII i uticao) i Benedikta XIII. Car ih prisiljava da se sva trojica odreknu papskog zvanja i da se konačno šizma završi tako što će se izabrati novi papa. Međutim, usred trajanja sabora, papa Jovan XXIII se prerušava u poštara i bježi iz Konstanca. Careve snage ga uspijevaju uhapsiti, vraćaju ga u Konstanc gdje mu se sudi. Edward Gibbon, engleski istoričar, zapisuje da su protiv Jovana XXIII povučene skandaloznije optužbe i da je osuđen samo za ubistvo, preljubu i kupovinu papskih dužnosti. Grgur XII je podnio ostavku na mjesto pape, dok se Benedikt XIII pokušao suprotstaviti što je dovelo do njegove ekskomunikacije. Šizma je završena tako što je izabran novi papa Matin V.

Ostatak svog života, svrgnuti papa Jovan XXIII proveo je zatvoren na raznim mjestima. Ipak, došao je u Firencu i poklonio se papi Martinu V i priznao ga kao zakonitog papu. Umro je nedugo poslije.

Nakon Jovanove smrti, porodica Mediči mu je podigla velelepnu grobnicu u Firentinskoj krstionici. Sam rad na grobnici bio je povjeren Donatelu i Mikelocu. Na mermernoj ploči zapisano je kako se radi o "prethodnom papi" čemu se usprotivio Martin V, ali to protivljenje nije imalo pretjeranog uspjeha.

Sljedećih 500 godina od smrti „junaka naše priče“ nijedan papa nije uzeo ime Jovan.

Prenošenje blogova i tekstova sa portala Frontal dozvoljeno je nakon isteka 48 časova od objave bloga ili uz pismeno odobrenje redakcije (16.12.2020)

Stavovi izraženi u ovom tekstu su autorovi i ne predstavljaju nužno uredničku politiku portala Frontal