Ono što već duže od jedne decenije Milorada Dodika održava u vrhu političke scene u BiH između ostalog je i činjenica da je predsjednik SNSD-a tokom perioda svog političkog djelovanja uvijek za korak ili dva bio ispred svojih političkih oponenata, analitičara, ali i dobrog dijela međunarodne zajednice. Posljednje demontiranje opozicije u Republici Srpskoj to, još jednom, nepobitno dokazuje.

Jer, dok se netom nakon objavljivanja prvih preliminarnih rezultata minulih Opštih izbora 2018. godine svekolika politička javnost bavila matematičkim akrobacijama pokušavajući da dokaže da je kako u Republici Srpskoj, tako i na državnom nivou vlast bez SNSD-a moguća, Dodik je zadovoljno trljao ruke znajući da je njegov plan, skrojen i pripremljen puno prije izbora, u potpunosti ostvaren.

I pored toga što je budući član Predsjedništva BiH iz reda srpskog naroda u par navrata tokom predizborne kamapanje kao cilj i najavljivao dvotrećinsku većinu u Narodnoj Skupštini Republike Srpske te stavaranje preduslova za neku vrstu “zajedničkog djelovanja sa opozicijom na državnom nivuo a u cilju zaštite interesa Republike Srpske”, očigledno ga niko nije uzimao za ozbiljno, što mu je na kraju i olakšalo provođenje planiranog.

Sada je jasno da absorbiranje probranog dijela opozicije nije bio glavni cilj, već ključno sredstvo za realizaciju dugoročne i strateške namjere - izmjene Ustava Republike Srpske ali i, obzirom na način donošenja odluka u Predsjedništvu BiH, sprječavanje preglasavanja člana ovog tijela izvršne vlasti iz reda srpskog naroda.

Tendencija ka izmjenama i dopunama ustavne stečevine sama po sebi, naravno, nije sporna. Naprotiv, ustavi su tu da bi se mijenjali ali u cilju unaprjeđenja demokratskih standarda, zaštite sloboda i prava svakog pojedinaca i grupe i sl..

Međutim, ukoliko bi se okupljena većina u Republici Srpskoj odlučila da usvoji izmjene Ustava ovog entiteta koje su u koliziji sa Ustavom BiH i postojećim odlukama Ustavnog suda BiH, za šta već postoje određene najave, to bi aktuelnoj krizi u našoj našoj zemlji dalo jednu sasvim novu, do sada još neviđenu dimenziju.

Tako bi u situaciji u kojoj već najavljena uslovljavanja i blokade formiranja zakonodavnih i izvršnih tijela u Federaciji BiH i na državnom nivou prijete totalnom paralizom rada pripadajućih institucija, eventualne sporne odluke Narodne skupštine Republike Srpske mogle imati kud i kamo teže posljedice po BiH.

Iluzorno je očekivati da bi se takvim eventualnim prijedlozima koji bi došli iz SNSD-a drznuo usprotiviti bilo ko od onih koji su do neki dan bili Dodikovi najžešći kritičari, a danas ga već, čekajući u redu za “pregovore u ulasku u većinu”, nazivaju pristalicom “parlamentarne demokratije i evropskih vrijednosti”.

Sa druge strane, u situaciji u kojoj se ne bi uspostavila nova zakonodavna i izvršna vlast na državnom nivou, postavlja se i pitanje sa kojim i kakvim kapacitetima bi BiH mogla da se nosi sa problemima koje bi eventualne sporne odluke Narodne skupštine Republike Srpske mogle prouzrokovati.

I pored toga što je SNSD ovaj put ostvario nešto slabiji rezultat u odnosu na Opšte izbore 2014. godine, vješto koristeći poluge vlasti ali i slabosti sada već bivše opozicije u Republici Srpskoj, Milorad Dodik je trenutno na vrhuncu svoje moći.

Istovremeno, Bosna i Hercegovina, čini se, nikada nije bila ranjivija...

Prenošenje blogova i tekstova sa portala Frontal dozvoljeno je nakon isteka 48 časova od objave bloga ili uz pismeno odobrenje redakcije