Hrvatske snage prisilno su evakuisale Srbe iz sela Požeške kotline, dok je dio starijih, koji nisu napustili ognjišta, ubijen prilikom sistematskog paljenja i miniranja njihovih kuća.

Za sprovedeno etničko čišćenje 26 sela Požeške kotline, od kojih su 23 potpuno uništena, prema pisanoj naredbi hrvatskog državnog organa, prvoj i jedinoj u Evropi poslije Drugog svjetskog rata, još niko nije procesuiran ni pred međunarodnim, ni pred domaćim sudovima, saopštio je Dokumentaciono-informacioni centar "Veritas".

Tačno u podne 29. oktobra 1991. godine pripadnici hrvatske civilne zaštite i policije počeli su da sprovode naredbu o evakuaciji svih mještana iz 26 sela, sa isključivo ili pretežno srpskim stanovništvom, smještenih u Požeškoj kotlini, podno Papuka i Psunja, koju je dan ranije donio Krizni štab opštine Slavonska Požega.

U naredbi o evakuaciji srpskog stanovništva, koju je potpisao predsjednik opštinskog Kriznog štaba Ante Bagarić, pisalo je da se evakuacija sprovodi "s ciljem zaštite njihovih života".

Evakuaciju je trebalo sprovesti u roku od 48 časova, a u selima koja je trebalo evakuisati živjelo je, prema popisu stanovništva iz 1991. godine, 2.120 lica.

Većina stanovnika prozvanih sela odazvala se naredbi i napustila svoje kuće, od kojih neki utočište nalaze kod rođaka u obližnjim selima, a manji broj u hrvatskim selima označenim kao rejoni prikupljanja.

Iako je stanovništvu prilikom evakuacije obećano da će, kada se vrate, naći sve kako su i ostavili, odmah po nihovom odlasku započelo je sistematsko paljenje i miniranje srpskih kuća, s očitim ciljem da se prikriju tragovi pljačke i da se stanovnici nikad više ne vrate.

Hrvatska strana je, da bi domaćoj i međunarodnoj javnosti objasnila zašto su opljačkana i zapaljena srpska sela, čak tvrdila da su "to uradili sami Srbi prilikom povlačenja" kako imovina ne bi pala u hrvatske ruke.

Vidjevši šta se desilo sa njihovim imanjima, u strahu za sopstvene živote, većina Srba iz evakuisanih sela kreće za BiH, koja u to vrijeme još nije bila obuhvaćena ratom, odakle nastavljaju put za Srbiju ili istočnu Slavoniju, koju su kontrolisali tamošnji Srbi.

Manji broj utočište nalazi u srpskim selima Gornji Vrhovci, Vučjak Čečavski i Šnjegavić, koja su odbila naredbu o evakuaciji, i u kojima su formirane jedinice Teritorijalne odbrane, organizujući seoske straže i odbranu.

U zoru 10. decembra 1991. jedinice Hrvatske vojske iz sastava 121. brigade iz Nove Gradiške i 123. brigade iz Slavonske Požege započinju napad na srpska sela, koja su padala bez otpora, a stanovništvo se zajedno sa pripadnicima Teritorijalne odbrane povlači prema BiH.

U etničkom čišćenju ovih sela, uključujući i nekoliko susjednih, prema "Veritasovim" još nepotpunim podacima, ubijeno je 71 lice srpske nacionalnosti, od kojih 42 starija od 60 godina, među njima 33 žene.

U tim selima su, nakon što je narod iseljen, pripadnici Hrvatske vojske opljačkali, minirali i popalili 616 stambenih i 590 privrednih objekata, dok su bez kuća ostala 1.492 lica.

U decembru 2000. godine iz jedne masovne grobnice u selu Šnjegavić ekshumirano je 13 posmrtnih ostataka, od kojih je do sada 11 identifikovano kao žitelji Šnjegavića i Vučjaka Čečavskog.

Od svih žrtava, porodice su do sada pronašle, identifikovale i sahranile tek 21 posmrtna ostatka, dok se još na spisku nestalih vodi 50 osoba.

Izvor: Srna