Džonson na čelo vlade dolazi nakon što je za njega glasalo 160 hiljada članova njegove stranke.

Kako je moguće da tako malo ljudi odabere lidera zemlje u kojoj se 46,8 miliona ljudi registrovalo za glasanje na posljednjim izborima?

Odgovor leži u političkom sistemu Velike Britanije. U ovom sistemu je dozvoljeno da premijera postave oni koji plaćaju 25 funti godišnje članarine u Konzervativnoj stranci.

Zašto je glasalo samo 160 hiljada ljudi?

Ostavka Tereze Mej na mesto premijerke i predsjednice konzervativaca nije dovela do vanrednih izbora jer je stranka već bila na vlasti.

Sljedeći korak bio je da članovi partije izaberu nasljednika Tereze Mej.

Prema posljednjim zvaničnim podacima objavljenim u martu 2018. godine, stranka je imala 124 hiljade članova.

U prethodnih 12 meseci, više od 30 hiljada ljudi pristupilo je Konzervativnoj partiji, pa je ukupan broj birača 160 hiljada.

Izbor novog lidera stranke odvija se u nekoliko faza. Nakon što se objavi lista kandidata, slijedi nekoliko krugova glasanja kojima se izbor sužava na dva kandidata.

Glasaju samo poslanici konzervativaca koji su ovog puta izabrali nekadašnjeg gradonačelnika Londona Borisa Džonsona i aktuelnog šefa diplomatije Džeremija Hanta.

U tom trenutku, uključuju se svi članovi Konzervativne partije koji glasove šalju poštom.

Ipak, tih 160 hiljada ljudi predstavlja svega 0,34 odsto biračkog tijela Velike Britanije.

Iako je u prošlosti bilo pritužbi na ovakav način izbora, veoma je uobičajeno da novog britanskog premijera bira njegova stranka.

U posljednjih pola vijeka, četiri od osam premijera birale su njihove stranke, a ne cijelo biračko telo.

Ovo je dijelom uslovljeno samim britanskim političkim sistemom u kome stranke mogu lako da smijene šefove vlada, za razliku od predsjedničkog sistema poput onog u Sjedinjenim Državama.

Članovi Konzervativne partije, poput ovih iz publike, mahom su stariji i manje raznoliki od cjelokupne populacije Velike Britanije

Članstvo političke partije ne predstavlja zemlju.

Čak 97 odsto članova Konzervativne partije su bijelci.

To znači da su „etničke manjine koje čine deset odsto britanskog stanovništva, značajno manje zastupljene među konzervativcima", smatra profesor Tim Bejl sa Univerziteta kraljice Marije u Londonu.

„Članovi Konzervativne stranke su imućniji od većine birača", dodaje on i kaže da je njihova prosječna starost 57 godina.

Kada se bira novi premijer Velike Britanije, onda se glas mladih, siromašnih i nacionalnih manjina slabije čuje.

Od novinara do premijera Britanije

Rođen je u Njujorku u bogatoj britanskoj porodici. U Britaniji je pohađao elitni koledž Iton i Univerzitet Oksford. Postao je novinar i napredovao do pozicije urednika. Ipak, često je zapadao u nevolje i rano je otpušten sa posla zbog falsifikovanja izjava i često izazvanih kontroverzi. 

Ovako je pisao o kolonijalizmu u Africi: "Problem je ne što smo nekad mi kontrolisali stvar, nego zato što je više ne kontrolišemo (2002.)."

Rekao je i da su burke ograničavajuće i da je glupo da ljudi odaberu da idu okolo i izgledaju kao poštansko sanduče (2018.). 

Slava i uspjeh kupili su mu ulaznicu u politiku, pa je uz novinarstvo postao i poslanik Konzervativaca. Ipak, Džonsonovo privatni život miješao se s političkom karijerom. Smjenjen je u Konzervativnoj partiji nakon što je lider rekao da ga je pogrešno informisao o navodima o vanbračnoj vezi. Nakon izvještaja o nekoliko veza, razveo se od suprgue Marine. 

Džonsonova karijera se nastavila izborom za prvog čovjeka Londona 2008.-2012., što mu donosi mjesto u vrhu britanske politike. Od drugih ga razlikuje lični stil. Bio je zvijezda kampanje izlaska Britanije iz EU. Kao novi lider Britanije, vodiće pregovore o Bregzitu i određivaće novi pravac Britanije u svijetu.

Izvor: bbc.com