Danski istraživači počeli su proučavati 3.346 muškaraca, prosječne starosti 63 godine, 1985. godine, prateći njihovo zdravlje pune 32 godine. Tokom tog perioda, 89% muškaraca je umrlo, 39% od kardiovaskularnih bolesti.

Analiza u "European Heart Journal Quality of Care & Clinical Outcomes", kontrolisana je za različite zdravstvene i bihevioralne karakteristike, uključujući indeks tjelesne mase, pušenje, krvni pritisak, dijabetes i nivo lipida u krvi. Ipak, muškarci koji su živjeli sami imali su 23 posto veći rizik za prerano umiranje i 36 posto veći rizik od kardiovaskularne smrti.

Evropski srčani časopis - Kvaliteta brige i klinički ishodi (EHJ-QCCO) je zvanični recenzirani časopis Evropskog udruženja kardiologa Evropskog instituta za zdravlje srca (EHHI), koji objavljuje istraživanje kardiovaskularnih ishoda.

Samački život nije bio povezan sa preuranjenim umiranjem za one u najvišoj socioekonomskoj grupi - 19% učesnika koji su imali univerzitetsku diplomu ili su radili na izvršnoj poziciji. Ali za ostatak, one sa nižim socioekonomskim statusom, rizik od smrti je bio veći. 

Autori naglašavaju da preostalih 81 posto stanovništva se uglavnom sastojao od srednje klase i kvalifikovanih i nekvalifikovanih radnika.

"Paradoksalno je da što više živimo u koncentrisanim populacijama u velikim gradovima, više ljudi živi sami", rekao je glavni autor, dr Magnus T. Jensen, istraživač u Univerzitetskoj bolnici u Kopenhagenu. „Socijalna izolacija je globalni problem i neće se rješavati na individualnom nivou. Strukturno, kako možemo dizajnirati gradove tako da budu izgrađeni za socijalnu interakciju? ”

Šta to produžava život?

Izvor: nytimes.com