Rođen je 16. decembra 1818. godine u Dubrovniku, gdje je završio gimnaziju, filozofske i pedagoške nauke. Godine 1834. stupio u franjevački red, ali je ubrzo iz njega istupio. Radio je prvo kao pisar u jednoj advokatskoj kancelariji, a potom u katastru u Dubrovniku. Proveo je nekoliko godina na Istoku, na ostrvu Halki u carigradskoj okolini, Carigradu i Brusi, povremeno podučavajući druge, učeći i sam, a povremeno je živio na svom imanju u Anadoliji.

Godine 1844. došao je u Beograd, gdje postaje vaspitač kćeri kneza Aleksandra Karađorđevića. Bio je šef pres-biroa i vodio je poslove nacionalne propagande i član Srpske kraljevske akademije, a u isto vrijeme jedan od najplodnijih srpskih pisaca. Pisao je drame u duhu klasicizma i tragedije u stihu, sa istorijskom tematikom; poznate su i njegove pedagoške rasprave. Njegove najpoznatije drame su: Merima, Smrt Uroša V, Kralj Vukašin, Knez Nikola Zrinjski, Jan Hus i mnoge druge.

Matija Ban je osnivač jednog političkog programa nacionalnog ujedinjenja i oslobođenja Južnih Slovena. Država bi trebalo da bude neka vrsta unije Hrvatske i Srbije, kojoj bi se potom, po želji, priključila i velika Bugarska.

Ban je 1848. skovao riječ četnik po uzoru na poljski jezik da bi označio gerilca u Grbaljskoj buni.

Dok je bio u Beogradu, Matija Ban je 1879. godine prvi iznio ideju podizanja crkve Svetog Save na Vračaru. Kasnije, 1895. godine je osnovano Društvo za podizanje hrama svetog Save na Vračaru, a 1905. godine raspisan javni konkurs za izradu projekta hrama.

Po njegovom imanju i kući jedan dio Beograda nosi naziv Banovo Brdo.

Prvi je uveo termin "Jugosloven", a to je učinio u jednoj svojoj pjesmi iz 1835. godine.

Izvor: wikipedia