Pod njegovom komandom u Cerskoj bici, u avgustu 1914. godine, srpska Druga armija razbila je austrougarske trupe, za šta je Stepa Stepanović dobio čin vojvode. Na Solunskom frontu u septembru 1918. godine Druga armija je, napadajući na glavnom pravcu, u sadejstvu sa Prvom armijom, probila neprijateljsku odbranu, potom izbila na bugarsku granicu i prinudila Sofiju na kapitulaciju.

Učestvovao je u srpsko-bugarskom ratu 1885. godine, a nekoliko godina kasnije postao je profesor istorije na Vojnoj akademiji u Beogradu i pomoćnik načelnika Glavnog štaba. U generalski čin unaprijeđen je 1907. godine i postavljen za komandanta Šumadijske divizije, 1908. postao je ministar vojske, zatim komandant Drinske, pa Moravske divizije i od 1911. do 1912. godine ponovo ministar vojske.

Vojvoda Stepa predvodio je srpsku vojsku i tokom oslobađanja prostora nekadašnje Jugoslavije od austrougarske vlasti. Bio je zagovornik Jugoslavije. Kao otvoren čovjek, nije krio svoje stavove. Kada je srpska vojska morala da ostavlja oružje i zakopava topove na Kosovu i Metohiji tokom povlačenja prema Krfu, vojnici su svjedočili da je vojvoda Stepa plakao. Nakon proboja Solunskog fronta, njegova armija je u svom oslobodilačkom pohodu ušla u Sarajevo 17. novembra 1918. godine.

Hiljade Sarajlija dočekalo je srpsku vojsku i vojvodu Stepu kao oslobodioce – svjedoče mnogobrojni građani, dokumenti i fotografije. Proglašen je za počasnog građanina Sarajeva, a jedna obala Miljacke decenijama se zvala Obala Stepe Stepanovića, da bi je nakon proteklog građanskog rata u BiH vlasti u Sarajevu preimenovale u Obalu Kulina bana.

Vojvoda Stepan Stepanović preminuo je u Čačku, 27. aprila 1929. godine.

Izvor: Srna