Svetislav Vuković je rođen 3. februara 1936. godine u Štitarici kod Mojkovca, gdje je i završio osnovnu školu. Nižu gimnaziju sa malom maturom pohađao je i završio u Kolašinu. Četiri razreda Više realne gimnazije završio u Ivangradu. Osmi razred gimnazije i veliku maturu završio je u Bijelom Polju 1955. godine.

VIDEO: Sjećanje na Svetislava Svetu Vukovića, iz emisije "Čaša vode sa izvora"

Pravni fakultet u Beogradu upisao 1955. godine na kome je i apsolvirao.

Prvog novembra 1961. godine, postavljen je za spikera Radio Beograda. Potom odlazi na Radio-autoput, najprije u Niš a zatim u Svetozarevo, pa se smatra jednim od osnivača te radio stanice. Prvog decembra 1967. godine prelazi u Drugi program Radio Beograda.

Želeći da se ogleda u radio izrazu i van spikerskog posla, prvog januara 1975. godine dobija zvanje novinara-voditelja i vodi i piše scenario za jednu u to vrijeme od najslušanijih emisija na radiju uopšte "Sunce, more, bit i hit". Pored "Minimaksa", "Prijatelja zvezda" i "Dežurnog studija" bio je to jedan onih zabavnih programa sredinom sedamdesetih koji su učinili prekretnicu u toj vrsti radio programa.

Svetislav Vuković

Jedan je od od četvorice rodonačelnika tog novog zanimanja, odnosno oblika novinarstva u elektronskim medijima. U to vrijeme primljen je u Udruženje novinara Srbije. 

Pošto se ukazala potreba na Drugom programu za sportskom emisijom povjeren mu je program subotom popodne "Muzika, sport, muzika", a supervizor je bio legendarni Radivoje Marković.

Marta mjeseca 1978. godine zajedno sa ovom emisijom prelazi na Prvi program radija. Novembra 1978. dobija zvanje urednika-voditelja, da bi jula 1981. godine preuzeo uređivanje i vođenje emisije "Vreme sporta i razonode".

Za šesnaest godina rada na tom programu,pored uobičajenog uređivanja i vođenja, ističu se i autorske serije. Najpre serija razgovora pod nazivom "Asovi JU fudbala" – svojevrsna antologija velikana fudbalske igre na prostorima prethodne Jugoslavije koja obuhvata tri generacije rođene u periodu od 1918. do 1948. godine, od Franja Velfla do Jovana Aćimovića. 

Druga velika serija razgovora naslovljena je "Jugoslovenske olimpijske legende", o sportistima koji su osvajali olimpijska odličja za tri Jugoslavije.

Od sredine osamdesetih godina pored emisije "Vreme sporta i razonode" uređuje i vodi i niz drugih emisija.

Tokom svog četrdesetogodišnjeg rada oprobao se u raznim žanrovima radio izraza od spikera, preko izvještača, reportera-voditelja, pa do urednika emisija.

Prvi nastupi na beogradskoj televiziji datiraju još od 1961. godine. Bila je to serija naučnih programa u kojima je skoro godinu dana bio voditelj.

Poslije toga, početkom sedamdesetih godina slijedi serija emisija o stvaraocima jugoslovenske zabavne muzike "Čeznem da sam sa vama". Bili su to portreti Radoslava Graića, Vojkana Borisavljevića, Đela Jusića, Mojmira Sepea, Aleksandra Koraća i drugih. Bio je i koscenarista i voditelj serije.

Poznat je i po serijama "Sećaš li se onog sata", "Sabori u Srbiji", "Čaša vode sa izvora".

Na televiziji je vodio ili prenosio i koncerte ozbiljne, zabavne i narodne muzike, kao i emisije i direktne prenose značajnih državnih praznika i istorijskih datuma.

Bio je voditelj Dragačevskog Sabora, Omladinskog festivala u Subotici, Beogradskog džez festivala, Mesama, festivala narodne i zabavne muzike, Vukovog sabora u Tršiću, Sabora narodnog stvaralaštva u Topoli...

Zastupljen je sa nekoliko pjesama u "Antologiji crnogorskog pjesništva za djecu", Antologiji "Riznica srpskog pesništva za decu", Antologiji "Najlepše ljubavne pesme napisane na srpskom jeziku" i Antologiji svetske dečije poezije "Plavi zec". Sa deset pjesama zastupljen je i u Antologiji "Ljubav je samo reč" (po njegovoj čuvenoj pesmi), u kojoj su najlepše ljubavne pesme komponovane od strane najpoznatijih jugoslovenskih autora ove vrste muzike. 

Od 1965. godine pa do danas napisao je gotovo hiljadu tekstova za razne muzičke žanrove: seriozne, zabavne, starogradske, dječije, narodne muzike. Osvajao je je nagrade i priznanja na festivalima u Beogradu, Zagrebu, Opatiji, Ljubljani, Skoplju, Prištini, Novom Sadu, Budvi.

Izašao je ce-de sa najpoznatijim melodijama: "Ljubav je samo reč", "Odiseja", "Ja te volim", "Maestro i violina", "Kad bih znao da je sama" i mnogim drugima koje su pevali najpoznatiji jugoslovenski pevači.

Nagrade i priznanja 

Dobitnik je mnogih nagrada i priznanja za novinarski i voditeljski rad.

Pripala mu je Godišnja novinarska nagrada Radio-televizije Beograd 1982. godine za seriju emisija "Devijacije u sportu".

Takođe, dobio je godišnju nagradu Radio-televizije Beograd za voditeljstvo 1993. godine kao i dvije nagrade za radio voditeljstvo 1983. i 1988. godine.

Osvojio je i Oskar popularnosti "Radio TV revije" za emisiju "Vreme sporta i razonode".

Nagrada za životno delo Radio-televizije Srbije pripala mu je 1999. godine, a 2000. godine je bio najbolji voditelj RTS-a.  

Bio je dugogodišnji predsednik Udruženja radnika estradne delatnosti Srbije i potpredsjednik udruženja Estradni umetnici Srbije. Imao je brojne funkcije u novinarskoj organizaciji Radio-televizije Srbije. Penzionisan je 2000. godine, posle 43 godine provedene u RTS-u.

Izvor: RTS