Frontal Blog Challenge
Bezidejnost politike proizvodi političku nekulturu
Politička nekultura je izraz nepostojanja konkretnih rješenja za poboljšanje života građana, kao i poboljšanje ukupnog sistema.
U nedostatku argumenata, suštinskog sadržaja, znanja, dubine i širine pogleda, političari često pribjegavaju niskim udarcima i primitivnim ličnim napadima jedni na druge, zaboravljajući pritom svoju primarnu ulogu, a to jeste vođenje zemlje u određenom pravcu. Jasno je da neki od principa osnovne političke kulture kod nas još uvijek ne funkcionišu i da je zavladao trend pretvaranja političke javnosti u nekritičkog konzumenta rijaliti sadržaja.
Tako nam se već dugo na silu nameće jedan stil života u kome se promoviše netolerancija i neuvažavanje prema drugom i drugačijem. Epicentar iz kojeg upravo ta politička nekultura izlazi jesu same političke partije u kojima najčešće ne postoje organi i tijela koja se bave selekcijom kandidata na bazi stručnosti, ličnog i profesionalnog kredibiliteta. Zahvaljujući takvom načinu imamo površne ljude, plitkog razmišljanja koji se bave politikom, donose pogrešne političke odluke, nemaju osnovne političke manire, služe se uličarskim rječnikom i svojim djelovanjem često podstiču na destruktivno ponašanje. Takvi pojedinci zbog svoje nesposobnosti da riješe društvene probleme, manjak programa pokušavaju kompenzovati viškom personalnih napada i većinom se koriste politikom nadmudrivanja. Razvoj zajednice ih ne zanima, ne bave se poslom zbog kojeg su izabrani, a razgovor o realnim problemima zamijenili su medjusobnim ličnim obračunima, nastojeći tako da zaglupljuju i otkupljuju građane. Loše rade ono za šta su dobro plaćeni, a ono u čemu su jako dobri jeste vješto manipulisanje sa građanima, koji slušajući i gledajući ih potpuno zaborave na vlastitu egzistenciju i krizu u kojoj se nalaze.
Ono što je posebno porazno je to što takvi pojedinci sa takvim obrascima ponašanja danas postaju životni uzori mladima, koji se potpuno poistovećuju sa njima i nastavljaju dalje da doprinose nekulturi. Razlog tome je, pored ogromne medijske eksponiranosti političara, i činjenica da su mladi ljudi shvatili da je moguće uspjeti u našem društvu i kad nemate previše škole, i kad niste prethodno stekli valjano radno iskustvo. Dovoljno je samo da ste podobni i da glasno ponavljate ono što vaši politički lideri žele da čuju. A oni žele da čuju ono isto što oni govore, samo za nijansu lošijeg kvaliteta, jer naši političari mrze sposobnije od sebe i obožavaju da se okruže mediokritetima koji ih ne ugrožavaju na bilo koji način.
Na taj način nismo u problemu samo sa političkom (ne)kulturom, mi zapravo gubimo dodir sa opštim civilizacijskim manirima.
Autor: Marijana Gvozden
#FrontalBlogChallenge
Povezane vijesti:
Počivaj u miru, nesrećni naš referendume