Debata o granicama slobode govora poslije terorističkog masakra nad satiričarima francuskog časopisa „Šarli ebdo” dovela je zvijezdu Si-En-Ena Džima Klensija do otkaza. Nakon 34 godine na toj američkoj televiziji, na kojoj je bio jedan od najpoznatijih voditelja, Klensija je, sve su prilike, uprava Si-En-Ena natjerala da ode zbog tvitova u kojima je prvo branio „Šarli”, a zatim kritikovao izraelsku politiku prema Palestincima i proizraelske pi-ar aktiviste koji su ušli u raspravu s njim na „Tviteru”.

Slavni voditelj je ubrzo izbrisao svoj nalog na toj društvenoj mreži. Nekoliko dana kasnije, u internet medije se probio interni memorandum Si-En-Ena u kojem on podnosi ostavku. U šablonski srdačnom tonu Klensi je nahvalio tu mrežu i nazvao je svojom porodicom, ali nijednom riječju nije objasnio razloge iz kojih napušta „familiju”. Nije to učinio ni portparol televizije, koji je u uzdržanoj izjavi potvrdio da se Klensi povlači, zahvalio mu na izuzetnoj službi unutar Si-En-Ena i poželeo mu sve najbolje.

Biografija ovog novinara, koji je izvještavao i o padu Berlinskog zida, genocidu u Ruandi i ratovima u Iraku, u međuvremenu je izbrisana sa sajta Si-En-Ena, kao da nikada nije ni radio za tu kuću.

Si-En-En je, poput većine američkih medija, deklarativno podržao „Šarli ebdo”, ali se nije odvažio da prenese njegove karikature proroka Muhameda, čak ni onu sa naslovnice broja koji je objavljen nakon napada na redakciju u Parizu. Tu odluku je obrazložio strahom da će povrijediti osećanja muslimana i zabrinutošću za bezbjednost svog osoblja.

Takva, samo verbalna podrška koju su „šarlijevci” dobili od te mreže kao da nije bila dovoljna Klensiju. On je tvitovao da se karikature „Šarlija” nikada nisu rugale proroku nego kukavicama koje izvrću njegove riječi. Na to je jedan od Klensijevih „pratilaca” na „Tviteru”, Oren Kesler, uzvratio da to nije tačno i da je taj časopis i ranije bio na meti zbog broja u kojem je Muhamed bio gostujući urednik.

Potom je rasprava između Klensija i Keslera potpuno skrenula sa „Šarlija”. Jer, voditelj je oponentu odgovorio samo jednom riječju: „hasbara”. Taj hebrejski termin se koristi za označavanje proizraelskih kampanja. Kesler je član Fondacije za odbranu demokratije, vašingtonskog nevladinog instituta koji podržava izraelsku politiku. Klensi je pak poznat i po kritičnosti prema izraelskom tretmanu Palestinaca.

Na spominjanje hasbare reagovale su i druge proizraelske grupacije na „Tviteru”. Uključio se i korisnik te mreže pod imenom koje bi se moglo prevesti kao „Jevreji koji se probijaju u medije”, na čijem nalogu piše da je posvećen „upiranju prsta u glavne jevrejske igrače i njihove poslušnike u medijima”. On je napisao: „Vidi ko sve priča o rasizmu i antisemitizmu. Prsnuću od smijeha. Dobar vic, Nacicion.”

Klensi je i tog korisnika i jedan proizraelski blog označio u tvitu u kojem je naveo da su svi ti nalozi deo pi-ar kampanje za Izrael.

„Ništa nelegalno, ali PR umjesto HR – ljudska prava”, ocenio je Klensi.

Voditelj je napisao i da treba preispitati uvjerenje da je svaki musliman terorista i protivnik istine, pravde i američkog načina života. Dodao je i da Palestinci imaju slabe šanse da ubijede bilo koga u optužbe za ratne zločine koje pokušavaju da podignu pred Međunarodnim sudom pravde, ali da imaju dobre izglede za uspjeh sa naseljima – što se, izgleda, odnosi na palestinska naselja na Zapadnoj obali, koja su pod izolacijom, i namjeru Izraela da na toj teritoriji podiže svoja naselja, čemu su se usprotivile i Ujedinjene nacije, Bijela kuća i Evropska unija.

Klensi je jednom proizraelskom tviterašu poručio i da se sabere i da on i „ostatak hasbara ekipe” treba da se okome na nekog „bogalja sa oboda krda”. Ovo poslednje je referenca na praksu životinja grabljivica da se u lovu ustrijeme na najslabijeg člana krda, onog koji zaostaje zbog bolesti. Taj politički nekorektan riječnik poslužio je kao povod za protest Raderman porodičnoj fondaciji, Izraelu bliskoj grupi koja se bori za inkluziju osoba sa invaliditetom. Ona se Si-En-Enu požalila zbog toga što je Klensi upotrebio riječ bogalj i zatražila izvinjenje.

Uzgred, Klensi je u tvitu koji je sve pokrenuo, onom u kojem komentariše da se „Šarli” obrušavao na ekstremiste, a ne na Muhameda, ponovio mišljenje francuskog suda. Jer, kada je „Šarli ebdo” 2006. objavio podrugljivu karikaturu Muhameda iz danskog „Jiland postena”, urednik magazina Filip Val je izveden pred sud pod optužbom da je uvrijedio ljude zbog njihove vjere. Sud je, i u prvom stepenu i u apelacionom postupku, odlučio da Val nije kriv jer crteži nisu napali cijelu muslimansku zajednicu nego samo teroriste i fundamentaliste.

izvor Poltika