Kad se u obzir uzme trenutni odnos snaga na političkoj sceni Republike Srpske i Banje Luke, kad se uobziri i činjenica da nema novih lidera na toj političkoj pozornici, onda postaje neobično zanimljivo pitanje ko će to ubuduće da vodi Banju Luku. 

Prvo, sasvim je izvjesno da Slobodan Gavranović poslije oktobra 2016.godine više neće biti prvi čovjek Grada. On neće dobiti podršku niti unutar svoje stranke za kandidaturu, a i da istu dobije-protiv kandidata ujedinjene opozicije njegove šanse za pobjedu bile bi ekvivalentne onima da mu kroz dvije godine glavu ukrasi samonikla bujna kosa a la Džim Morison. Na kraju krajeva, Gavranović je i 2012. godine pobjedio samo zahvaljujući neslozi SDS-a i Dragana Čavića, budući da su Čavić i Nenad Stevandić zajedno osvojili kudikamo više glasova od kandidata SNSD-a. 

2016. godine neće biti istog scenarija. Ne zato što su se u banjalučkoj opoziciji međusobno previše zavoljeli, već zato što mnogo krupnije sile vežu opoziciju u Banjaluci i Republici Srpskoj. Da bi se Dodika i SNSD moglo srušiti u Republici Srpskoj neophodan preduslov jeste rušenje SNSD-ove vlasti u Banjaluci. I zato će banjalučka opozicija itekako biti ujedinjena na sljedećim lokalnim izborima. Takođe, njen kandidat već sad ima ogromne šanse da postane novi gradonačelnik. U tom smislu, dva momenta su neobično interesantna. 

Prije svega, jedini čovjek u SNSD-u koji ima kakvu-takvu šansu da se ravnopravno nosi sa kandidatom ujedinjene opozicije u Banjaluci jeste Igor Radojičić. Bez ikakve dileme, samo on može da pruži nadu još uvijek najvećoj partiji u najvećem gradu Srpske za novu izbornu pobjedu. On bi osvojio značajan broj glasova i kao nezavisni kandidat, a pogotovo ispred SNSD-a. No, postavlja se pitanje da li će mu baš zbog te činjenice da je popularan u gradu na Vrbasu najviši partijski funkcioneri zbilja dati šansu da postane gradonačelnik. Zbog čega? Zbog iste stvari zbog koje je pitanje i kome će vrhovi SDS-a, PDP-a i NDP-a dati kandidatsko mjesto za gradonačelnika Banje Luke.

Naime, nesporni je fakt da je još uvijek jedini ozbiljan nacionalni lider u Republici Srpskoj zapravo Milorad Dodik. On predstavlja personalno i sve ono što je sastavni dio političke filozofije i prakse i ostalih lidera-Bosića, Ivanića, Đokića, Čavića, Pavića ili Mihajlice. Svi oni su ista generacija postratnih političkih lidera koji su ne samo generacijski, nego i idejno, praktično-djelatno i u svakom trećem i četvrtom smislu identični. Oni posmatraju politiku na isti način, dijele iste vrijednosti i stavove, koliko god se trudili da javnost uvjere u suprotno. Baš zbog toga svi oni dijele i zajedničku zabrinutost da se na nacionalnoj sceni ne pojavi lider nove generacije, lider drugačije i nove ideje, drugačije i nove Srpske. Neko ko bi ih prosto nadmašio novim pogledima i rješenjima, neko ko bi ih zapravo prevazišao. 

Taj neko bi imao najbolju institucionalnu pretpostavku za mjenjanje Srpske tako što bi stupio na dovoljno važno i operativno mjesto u sistemu, a takva je u principu pozicija gradonačelnika Banje Luke. To je u svakom slučaju treća po važnosti funkcija u Republici Srpskoj, budžet Banje Luke je i dalje ogroman u poređenju sa ostalim gradovima i opštinama u Srpskoj i sposobna, odlučna i osoba sa vizijom bi itekako mogla da napravi značajne stvari u Banjaluci. Takva osoba bi potom sa značajnim legitimitetom i argumentacijom u vidu konkretnih rezultata mogla da istakne svoju kandidaturu za novog nacionalnog lidera u Republici Srpskoj, odnosno ta osoba bi mogla biti lider Republike Srpske dvadeset i prvog vijeka. 

Takav gradonačelnik Banje Luke bi pametnom strategijom mogao da se nametne i za ključnu političku figuru u cijeloj Bosni i Hercegovini. Jer, Banja Luka je jedini istinski neorijentalni, srednjoevropski regionalni centar u zemlji. Ona je objektivno evropski grad a njen prvi čovjek bi bio idealan za evropeizaciju i modernizaciju Republike Srpske i Bosne i Hercegovine. On bi oko sebe mogao da okupi nešto što bi postao zametak kulturne, ekonomske i prosvjetne elite Srpske, budući da je Banja Luka univerzitetski, politički, ekonomski i medijski centar Srpske. 

Prema tome, sasvim je evidentno da bi taj čovjek imao na raspolaganju sve poluge da kreira i bude nosilac novog političkog koncepta za novo vrijeme. I baš zbog toga treba očekivati da okoštale stranačke strukture unutar svih iole važnijih stranaka u Republici Srpskoj izaberu kao svoje kandidate za gradonačelnika neku bezličnu, bezidejnu i komformističku personu nespremnu da realizuje potencijal gradonačelničke funkcije i svih mogućnosti koje u predstojećem vremenu i događajima ta pozicija nosi sa sobom. Iz tog razloga vodiće se oštra podzemna bitka u svim partijama i od njenog ishoda zavisiće ne samo budućnost Banje Luke u narednih dvadeset godina, nego i budućnost cijele Srpske i BiH.

U svakom slučaju, izbori za budućeg lidera Srpske nisu bili prije dva mjeseca. Oni će biti ili 2016. u Banjaluci ili će tad biti prolongirani. 2018. godina će samo reflektovati ishod iz 2016-te. 

Redakcija Frontala