Nova studija, međutim, sugeriše da je religija nastala zbog sprege ekoloških, istorijiskih i kulturnih faktora, a možda čak i kao samoodbrambeni mehanizam. 

Tim međunarodnih istraživača pokazao je da je u oblastima sa nedostatkom prirodnih resursa, ili onim u kojima su vladala velika politička previranja, ljudi bili skloniji tome da vjeruju u višu silu. 

Oni dodaju da su ljudi prihvatili božanstva kao vezivno tkivo zajednice, jer su tako lakše opstajali u negostoljubivim dijelovima planete. Što su uslovi bili teži, to je postojala veća vjerovatnoća da će vjerovati u neko božanstvo. 

Studiju je predvodio profesor Rasel Grej sa Univerziteta u Oklandu. 

“Kada je život težak ili neizjvestan, ljudi vjeruju u velike bogove. Naša istraživanja pokazuju da je zajednička vjera u višu silu povećavala šanse da se grupa nosi sa teškim uslovima života i da se bolje prilagodi okruženju”, kaže on. 

Grej objašnjava da su filozofi dugo vjerovali da vjera u Boga može smanjiti osjećaj uznemirenosti i patnje, kao i da život u surovim dijelovima svijeta često budi potrebu za takozvanim “kosmičkim autoritetom”. 

Ranija istraživanja pokazala su povezanost između vjere u božanstva i saradnje među članovima grupe, ali dokazi sugerišu da je i faktor okruženja igrao važnu ulogu. 

Tim je koristio istorijske društvene i ekološke podatke 583 zajednice širom svijeta, uzimajući u obzir njihovu lokaciju, količinu padavina na područjima njihovih naseobina, rastu biljaka i temperaturi. 

Tim je takođe proučavao baze podataka o više od hiljadu društava s početka 20 vijeka . 

Profesor Grej je sa kolegama otkrio “veliki dokaz” povezanosti između religije i nedostatka prirodnih resursa. 

Otkrića su objavljena u žurnalu “Proceedings of the National Academies of Science”.

izvor: B92