izvor: TANJUG.rs 

Oni su privedeni na saslušanje i u toku je pretres njihovih stanova.

Prvi potpredsjednik Vlade Aleksandar Vučić, ministar pravde Nikola Selaković, specijalni tužilac za organizovani kriminal Miljko Radisavljević i predsjednik Komisije za istragu ubistava novinara Veran Matić, održaće u 17 sati vanrednu konferenciju za novinare.

Prema pisanju beogradskih medija proteklih dana, osumnjičeni u tom slučaju su i šef DB-a Radomir Marković i pripadnk posebne službe obezbjeđenja u DB-u Miroslav Kurak. Marković je u zatvoru u Požarevcu, a Kurak nije dostupan pravosudnim organima i za njim će biti raspisana međunarodna potjernica.

Radomir Marković je uhapšen u februaru 2001. Osuđen je na maksimalnu zatvorsku kaznu od 40 godina zbog ubistva Ivana Stambolića 25. avgusta 2000. godine i četvorice članova SPO u atentatu na vođu SPO - Vuka Draškovića na Ibarskoj magistrali, 3. oktobra 1999.

Radonjiću i Romiću sudi se u Višem sudu u Beogradu za pomaganje u pokušaju ubistva Draškovića u Budvi 2000. godine. Prvostepeno su bili osuđeni na osam i sedam godina zatvora, ali je ta presuda ukinuta i naloženo je novo suđenje.

Slavko Ćuruvija ubijen je na Uskrs, 11. aprila 1999, u jeku NATO bombardovanja SR Jugoslavije. Ubistvo je izvršeno oko 17 časova u Beogradu, u Svetogorskoj ulici (u to vreme Ive Lole Ribara), u prolazu ispred broja 35, gde su se nalazile prostorije marketing službe Dnevnog telegrafa, a na četvrtom spratu i stan u kome je Ćuruvija živeo.

Ubice su u Ćuruviju ispalile 17 metaka, a zatim ga „overile“ i jednim pucnjem u glavu. Sa njim je tada bila njegova nevenčana supruga, istoričarka Branka Prpa.

Nekoliko dana ranije u Politici ekspres, dnevniku koji je tada izlazio, a nešto kasnije ugašen, Ćuruvija je optužen da je "izdajnik koji je priželjkivao bombe".

Na vlasti u Srbiji je tada bila koalicija SPS, JUL i SRS.

Nakon pada režima Slobodana Miloševića istraga je utvrdila da su Ćuruviju danonoćno pratili pripadnici Državne bezbednosti i da su iznenada, nekoliko minuta uoči ubistva, povučeni sa "zadatka".

Na osnovu zahteva Specijalnog tužilaštva istražni sudija saslušao je više od 100 predloženih svedoka.
Pored ostalih saslušano je i 27 "pratilaca", pripadnika DB, niz bivših funkcionera te službe, obavljeno je medicinsko-balističko veštačenje, a prikupljeni su i drugi materijalni dokazi.

Brat ubijenog Slavka Ćuruvije, Jovo, obratio se izvestiocu Evropskog parlamenta za Srbiju Jelku Kacinu, navodeći da je tortura režima Slobodana Miloševića protiv njegovog brata počela 1998. nakon usvajanja novog Zakona o informisanju, a da je pojačana posle govora Slavka Ćuruvije pred Helsinškom komisijom, u Kongresu SAD, 10. decembra 1998 godine.

Slavko Ćuruvija rođen je u Zagrebu, avgusta 1949. godine. Političke nauke diplomirao je u Beogradu.
Radio je u preduzeću Mašinogradnja u Beogradu, bio stalni honorarni saradnik lista Danas iz Zagreba, Centra za društvena istraživanja, a od 1984. radio je kao analitičar u Upravi za analize Saveznog sekretarijata za unutrašnje poslove.

Od 1986. do 1994. bio je komentator, urednik unutrašnje političke rubrike, a potom i glavni i odgovorni urednik Borbe.
U tom periodu, između ostalog, pratio je stanje na Kosovu i Metohiji, pa se tao našao u grupi novinara koja je izveštavala tokom skupa u Kosovu Polju, 24. aprila 1987. godine, kada je Slobodan Milošević održao njegov poznati, često citiran, govor u kojem je Srbima s Kosova i Metohije poručio da "niko ne sme da ih bije".

Ćuruvija je sarađivao u Komunistu, NIN-u, Vjesniku, Večernjem listu, Nedelji, Pobjedi, radio je dokumentarne emisije za TV Beograd, TV Politiku, priloge za TV Sarajevo.

Sa Momčilom Đorgovićem 1994. godine osnovao je Nedeljni telegraf, a potom 1996. i Dnevni telegraf, prvi privatni dnevni list u Srbiji devedestih. Magazin Evropljanin osnovao je 1998.godine.
Dnevni telegraf zabranjen je oktobra 1998, a prostorije zapečaćene, potom je zaplenjena imovina firme DT-pres.

Zbog tekstova i ilustracija u Evropljaninu oktobra 1998. sud u Beogradu izrekao je Ćuruviji i njegovom preduzeću ukupnu kaznu od 2,4 miliona dinara.
Nova kazna od 1,2 miliona dinara preduzeću DT, tada registrovanom u Crnoj Gori, usledila je novembra 1998, zbog kršenja Zakona o informisanju.

Zajedno sa dvojicom novinara njegovog lista, marta 1999. osuđen je na pet meseci zatvora zbog uznemiravanja javnosti.