izvor: Frontal

Pomenuti sajt predstavlja bazu podataka raspisanih tendera širom svijeta a koji se takođe odnose na inostranstvo.

U ovoj bazi, između ostalih država, nudi se i spisak tendera iz Jugoslavije, koja pod slovom Y zauzima mjesto zajedno sa Jemenom.

Takođe, sajt koji prema datumima tendera izgleda da redovno ažurira svoj sadržaj, nudi i tendere iz Hrvatske, Makedonije, BiH, ali i zajednice Srbija i Crna Gora, kao i odvojeno.

Pod kategorijom Jugoslavija, svi objavljeni tenderi zapravo se odnose na Srbiju.

U opisu Jugoslavije se upoznajemo sa činjenicama da je ekonomsko ustrojstvo SFRJ bilo drugačije od onog koje je vladalo u Sovjetskom savezu kao i drugim istočnoevropskim državama, a posebno nakon jugoslavensko-sovjetskog razlaza 1948. godine. Dodaje se i da je Jugoslavija imala industrijsku moć i ekonomski uspjeh prije 1980. godine.

Objašavaju se istorijski uticaji svjetskih sila koje su Jugoslaviju, zajedno sa drugim zemljama komunizma, željeli da prebace na tržišno orjentisanu ekonomiju. Navodi se da je zbog trgovinskih barijera Jugoslavija morala da se pozajmljuje od Međunarodnog monetarnog fonda, što je dovelo do prezaduženosti. MMF je sa svoje strane u zamjenu za pozjamice tražio liberalizaciju. Ističe se da je do 1981. Jugoslavija imala stranog duga u iznosu od 19,9 milijardi dolara, međutim glavni problem je, prema ovom opisu, bila nezaposlenost od 1 milion ljudi 1980. godine.

Pominje se godina 1989. kada je prije pada Berlinskog zida, tadašnji premijer Ante Marković išao kod američkog predsjednika Džordž Buša da traži finansijsku pomoć. U zamjenu za nju Jugoslavija se složila da još više otvori svoju ekonomiju.

Ističe da se 80-ih vlada bila umorna od borbe sa krizom, da je stalno štampanje novčanica samo dodatno podgrijavalo inflaciju, a da je državna ekonomija kasnih godina 80ih smatrana za šalu. Nakon brojnih pokušaja da se izbori sa krizom vlada Branka Mikulića je zamijenjena sa vladom Ante Makrovića, pragmatičnog reformiste. Dodaje se da je on proveo godinu dana uvodeći nove zakone ekonomije, predstavljajući privatno vlasništvo u biznisu.

BiH - vojno naslijeđe, korupcija, obespravljeni radnici

BiH je uz Makedoniju najsiromašnija zemlja bivših Jugoslavenih republika, je prva rečenica kojom se opisuje ekonomsko stanje u BiH. Ističe se da poljoprivreda, iako je  u rukama privatnika, je mala i nerazvijena, država uvozi hranu, industrija  je prenatrpana radnicima. S obzirom da je Tito u BiH skoncentrisao vojnu proizvodnju, nakon raspada, BiH je ostala sa malo fabrika komercijalnog karaktera.

Ističe se da je međuetnički rat razorio ekonomiju i infrastrukturu BiH.

Promjene se dešavaju sporo, mada brže od uspostave mira, u toku je reforma bankarskog sistema. Privatizovane velike fabrike se suočavaju sa brojnim problemima. Kombinujući slabe plate zajedno sa stalnim međuetničkim zatezanjima dovodi do toga da radnici imaju beskorisne poslove, da budu plaćeni nakon tri, šest mjeseci rada, a ne žele da napuste posao jer misle da će ga dobiti neko druge nacinalnosti. Privatizovana preduzeća posjeduju uglavnom Nijemci i stranci, a kako se ističe, oni koriste kamere da bi nadzirali radnike.

Spominje se kao najveći problem i politička korupcija.

Na kraju teksta o Bosni navodi se podatak da će vlada uskoro da objavi međunarodni tender za izgradnju 350 km Koridora 5c, koji prati put od Budimpešte - Osijeka - Sarajeva - Ploča. Dodaje se da autoput duž ovog koridora predstavalja najznačaniji put u BiH i najkraći komunikacioni kanal između srednje Evrope i Jadrana. Navodi se i da je procjena troškova autoputa 2,5 milijardi eura.