Bila je to prva velika pobjeda saveznika u Prvom svjetskom ratu koja je silno podigla ugled Srbije i među saveznicima i u neutralnim zemljama. Jedinice austrougarske Balkanske armije, pod komandom generala Oskara Poćoreka, prešle su Drinu 12. avgusta čime su započele masivne vojne operacije na tlu Kraljevine Srbije.

Austrougarska je napala Srbiju 28. jula 1914. godine, tačno mjesec dana posle tragičnog atentata u Sarajevu, artiljerijskim dejstvima preko Save i Dunava, prije svega sa ratnog broda Bodrog, po Beogradu, Smederevu, Gradištu, Šapcu i drugde, čime je započela Prvi svjetski rat. Objava rata 28. jula dostavljena je Srbiji otvorenim telegramom.

U njemu je stajalo da Dvojna monarhija drži da je u ratnom stanju sa Srbijom, pošto nije zadovoljna odgovorom na ultimatum koji je baron Gizl, poslanik Austrougarske u Beogradu, predao u večernjim satima 23. jula, tadašnjem ministru finansija i zastupniku predsednika Kraljevske vlade Nikole Pašica, Lazaru Pačuu. Vlada i centralna državna tela Kraljevine Srbije tada su, na osnovu naredbe od 25. jula, izmešteni u Niš.Vrhovna komanda nalazila se u Kragujevcu.

Iako je i istraga u Sarajevu ukazala da iza atentata koji je izvršio Gavrilo Princip nisu stajale vlasti Kraljevine Srbije, izuzev pojedinaca iz sastava aparata koji su pomogli potonje atentatore, ultimatum je uobličen s namerom da ga zvanični Beograd odbije, čime bi se našao izgovor za rat.

Srpska kraljevska vlada, suočena se stravičnom perspektivom rata, pošto je zemlja inače bila teško iscrpljena Balkanskim ratovima, ponašala se vrlo popustljivo izašavši u susret svim zahtevima zvaničnog Beča, osim učešća organa Austrougarske u sudskom postupku.

U Beču i Berlinu postojalo je uverenje da će se odlučnom vojnom akcijom Srbija brzo poraziti, te da priliku za rat ne treba propustiti. Austrougarska Peta i Šesta armija 12. avgusta provalile su iz Bosne u Srbiju. Trupama je komandovao Oskar Poćorek.

Na prostoru Srema i Banata nalazila se tada Austrougarska Druga armija, odakle su vršena diverzantska dejstva sa ciljem zavaravanja, ali i masivni artiljerijski napadi. Iako su logika ratnih dejstava i ratni planovi, pretpostavljali da se glavni udar može očekivati sa Save i Dunava put Beograda i doline Morave, težišni udar usledio je sa Drine. Zapovednik je bio Oskar Poćorek artiljerijski general, vrhovni zapovednik Balkanske vojske Austrougarske, vojni guverener Bosne i Hercegovine od 1911.

Austrougarske trupe zauzele su Šabac. Pošto su u srpskom Generalštabu shvatili da se težišni udar događa sa Drine i Save, sa zapada, dolazi do koncentracije trupa na tom potezu. Poćorekovoj kaznenoj ekspediciji, koja je brojala približno 200.000 vojnika, suprostaviće se trupe kojima je komandovao general Stepa Stepanović, jačine do 185.000 ratnika. Austrijske trupe kod Lešnice prelaze Drinu i 12. zauzimaju Loznicu.

Paralelno, trupe koje su prešle Savu zauzimaju Šabac. Austrijske trupe usmeravaju se prema Beogradu. Obrazovana je linija fronta dužine oko 160 kilometara. Vojvoda Putnik naređuje kontranapad. Presudna bitka dogodiće se kod sela Tekeriš, na padinama planine Cer. General Stepa Stepanović obrazovao je tada udarnu grupu sastavljenu od Moravske divizije prvog poziva i Kombinovane divizije, koja je upućena put austrijskih napadača.

Naslutio je strateški značaj Cera u konkretnoj situaciji, odlučivši da zaposedne ključne pozicije na planini, kote Trojan i Kosanin grad. Tokom bitke razvoj događaja posmatrao je iz sela Draginje.

Približno u 3.00 sata ujutro 15. avgusta, Kombinovana divizija zaputila se usiljenim maršem potezom Banjani, Svileuva Draginje, Kaona, Krivaja, put Cera, dužine oko 40 kilometara. Delovi te grupe nailaze na trupe Austrougarske noću oko 23.00, na padinama Cera, kod Tekeriša.

Usledila je bitka. Borbe su vođene i prsa u prsa, da bi potom sledili artiljerijski dueli. Iako s promenljivim uspjehom Srbi su odlučno potukli trupe Austrougarske. Do 20. avgusta bio je u toku beg prema Drini. Iz Šapca su se konačno povukli noću 23, na 24. avgust. Žestoke borbe oko grada vođene su prethodnih dana. U popodnevnim satima 24. avgusta srpske trupe su bile na Savi.

Poraz Poćorekovih snaga bio je potpun. Procene o broju žrtava se razlikuju. Uzima se da su Srbi imali preko 3.000 poginulih a približno 15.000 ranjenih, dok je suprotna strana imala oko 8.000 mrtvih i oko 30.000 ranjenih. Zarobljeno je 4.500 austrougarskih vojnika.

Trijumf u Cerskoj bici, prva saveznička pobeda u Prvom svetskom ratu, podigao je ugled i popularnost Srba širom sveta. Ne samo u zemljama saveznicama. Zanimljivo je da je rođendan vladara Austrougarske Franca Jozefa, cara Austrije i kralja Ugarske, koji je, razumljivo, obilježavan kao državni praznik, padao 18. avgusta.

Namjera Oskara Poćoreka da pobedom čestita rođendan vladaru, pretvorila se katastrofu. Trupe Austrougarske počinile su tada na prostoru Mačve, Pocerja i drugde, brojne bestijalne zločine.

Propaganda zvaničnog Beča govorila je inače o civilizatorskoj ulozi Austrougarske u ratu protiv Srba. Kako bi ono što se dogodilo bilo zabeleženo i prikazano javnosti, srpska vlada pozvala je tada poznatog kriminologa Arčibalda Rajsa, koji je uspio da dokumentuje i svetu predoči šta su austrougarske trupe u Srbiji činile. Rajs, profesor univerziteta u Lozani, rođen je inače u Badenu, Nemačka. Uspeh Srba 1914, zaprepastio je vojne krugove u Beču.

U pohodu koji su oni zamišljali kao nekakvu uzgrednu kaznenu ekspediciju, zapravo se dogodilo teško poniženje Austrougarske. Srazmjerno, u očima saveznika, ugled Srbije drastično je porastao. Za uspješno rukovođenje vojnim operacijama tokom Boja na Ceru Stepa Stepanović dobio je čin vojvode.

Izvor: tanjug