Njemački Frankfurter algemajne cajtung prenosi da se slična kalkulacija još od 1980-ih radi i za hamburgere Mekdonaldsa, jer su telefon i hamburger roba koja u svakoj zemlji košta otprilike jednako, vrlo pogodni za takva istraživanja.

„Računica takozvanog ajfon-indeksa je jednostavna, a rezultati su iznenađujući. Cijena najnovijeg modela ajfona 12 se poredi sa nacionalnim bruto dohotkom. Potrošačima u Njemačkoj je u prosjeku potrebno osam radnih dana kako bi zaradili za novi ajfon 12 sa 64 gigabajta memorije. Prvi na listi su građani Lihtenštajna kojima su za tu kupovinu potrebna tri radna dana, dok je posljednja na listi Moldavija, gdje za novi model popularnog telefona ljudi u prosjeku moraju da rade 85 dana”, stoji na portalu Verivoks, prenosi Tanjug.

Ono što iznenađuje je da su ti uređaji u nekim siromašnim zemljama skuplji nego u onim bogatijim.

Dok u Njemačkoj ajfon 12 košta 876 evra, njegova cijena u Sjevernoj Makedoniji iznosi 1.061 evro, bez obzira što ta bivša jugoslovenska republika ima jednu od najslabijih privreda i što mora da se bori sa slabom infrastrukturom i velikom nezaposlenošću.

Stanovnik Makedonije, koja ima dva miliona stanovnika, koji želi da ima ajfon u prosjeku mora da radi 76 dana da bi ga kupio, nešto manje od građana Moldavije.

Eplov pametni telefon je skup i slične je cijene i u Grčkoj, Švedskoj ili Mađarskoj, gdje košta preko 950 evra.

Prema navodima portala Verivoks, cijene se razlikuju prije svega zbog poreza i uvoznih carina, piše Frankfurter algemajne cajtung.

Rusi sa svojom mjesečnom platom mogu da kupe 0,9 uređaja, Turci 0,8, a Crnogorci 0,7.

Sa druge strane, potrošači u Švajcarskoj i Norveškoj mjesečno mogu da kupe sedam, a građani Lihtenštajna čak devet ovih novih ajfona.

Izvor: politika.rs