Slavoj Žižek je slovenački filozof, kulturni kritičar i teorijski psihoanalitičar. Pripada grupi mislilaca inspirisanih marksizmom, a doktorat iz filozofije stekao je na Univerzitetu u Ljubljani, dok je psihoanalizu studirao u Parizu. Žižek je član Slovenačke akademije nauka i umjetnosti od 2005. godine i čest je gost univerziteta širom svijeta. Napisao je više od stotinu knjiga iz oblasti političke teorije, filmske teorije, kulturnih studija i psihoanalize. Neki od naslova prevedenih na srpski jezik su: Birokratija i uživanje (1984), Metastaze uživanja (1996), Ispitivanje realnog (2008), Manje ljubavi – više mržnje! (2001), U odbranu izgubljenih stvari (2011), Kako čitati Lakana (2012).

’’Tek sada, kada moram da izbjegavam mnoge koji su mi bliski, u potpunosti doživlјavam njihovu prisutnost, njihovu važnost za mene’’, jedna je od misli koje se javljaju u ovom djelu.

Iako su prikupljeni dijelovi u ovoj knjizi razbacani, Žižek, manje-više, iznosi glavni svoj argument, a to je da smo sada ’’svi u istom čamcu’’. Prema njegovim riječima, ’’nema povratka u normalu, novo „normalno“ moraće biti izgrađeno na ruševinama naših starih života, ili ćemo se naći u novom varvarstvu čiji se znakovi već jasno razaznaju’’, misleći na ekonomsku krizu koja bi mogla uslijediti nakon pandemije, a čiji obrisi su već sada vidljivi.

Na mnogim mjestima, Žižek postavlјa prava pitanja - Zašto je mnogim lјudima u redu iskorištavati radničku klasu, dok privilegovani sjede kod kuće i primaju konferencijske pozive?, ili recimo - Da li vlade koriste pandemiju kao izgovor za proglašavanje vanrednog stanja koje se nikad neće ukinuti?

Pišući svojom uobičajenom energijom i lјubavlјu prema analogijama u pop kulturi, Žižek pruža koncizan i provokativan pogled na krizu koja se širi.