Nepravedni, potkupljeni svijet desetinama godina vidi i prikazuje Srbe kao uzurpatore, remetilački faktor, agresore na tuđe teritorije i po definiciji kao zločince. Na toj matrici smišljene su i šalju se godinama u javnost sve laži o Srbima iz Sarajeva.

Ove i druge laži i oblici diskriminacije, od kojih ću neke analizirati u ovom tekstu, dugo godina bile su i danas jesu dio arsenala laži, koje plasira međunarodna zajednica i sarajevski borci za istinu, koje laž koriste kao sredstvo za satanizaciju, demonizaciju i diskriminaciju Srba kao agresora i ratnih zločinaca u Gradu Sarajevu, Bosni i Hercegovini.

Za one koji znaju nije viška da ponovim, a za one koje ne znaju ili neće da znaju, da su prije rata (1992. godine) na područjima Grada Sarajeva gdje su Srbi bili većina ili u značajnom broju formirana SAO Romanija, (SAO-Srpska autonomna oblast) sa svojim političkom zakonodavnom i izvršnom vlašću, sa narodom koji je zaokružio svoje etničke granice i zaposjeo svoja etničke prostore, u okviru kojih su živjeli ili imali svoje zemljišne posjede, privatnu imovinu.

Muslimani, Bošnjaci su se početkom 1992. godine, pripremali i organizovali da svim sredstvima, pa i oružanim uspostave kontrolu i upravljanje nad cijelim Gradom Sarajevom pod eufenimizmom multietničkog grada-glavnog grada cjelovite i suverene Republike Bosne i Hercegovine.

Srbi su na svojim političkim tijelima donijeli odluku da u Gradu Sarajevo, na osnovu etničkih prava, posjedovanja teritorija Grada Sarajeva participiraju u kontroli nad gradom. Kad je postalo jasno da se to ne može ostvariti efikasno i efektivno mirnim putem odlučeno je da se i oružanom silom ostvari kontrola srpskih etničkih prostora na području Grada Sarajeva, što je vremenom ekskaliralo u građanski rat.

Ono što je mi je posebno bitno jeste neoboriva istina da Srbi koji su angažovani u Vojsci Republike Srpske koja je ratovala na Sarajevskom ratištu nisu došli na ratište iz Srbije ili Crne gore kako to permanentno sugerišu Bošnjaci i njihovi partneri. Postoje lako dostupni podaci u arhivama, o njihovom mjestu prebivališta iz 1992.godine, koji pokazuju da je njih preko 95% živjelo 1992. godine na teritoriji Sarajeva.

Laž je da su ovi događaji u Sarajevu od 1992. do 1995. godine u Sarajevu u službi stvaranja „Velike Srbije“ i da su zato Srbi opkolili Sarajevo.

Istina je da su Srbi odlučili da brane svoje etničke teritorije u Sarajevu  koje im po etničkoj pravdi pripadaju.

Na osnovu ta dva suprostavljena prava, prava Bošnjaka da brane svoje etničke teritorije, došlo je do sukoba u gradu i do podjele, a ne do isključive opsade Sarajeva, jer je na teritoriji Grada Sarajeva postojalo više odvojenih područja, teritorija koje su bile opsjednute i opkoljene.

Svjetsko javno mnjenje, međunarodna zajednica su to pravo da žive u svojim etničkim granicama priznale isključivo Muslimanima/Bošnjacima pod eufeminizmom nedjeljivosti BiH, iako je tada, 1992.godine, i malom djetetu bilo jasno da se bez podjele Bosne i Hercegovine, makar na kantone ili entitete po etničkim granicama, mir ne može održati.

U percepciji zapadnih medija, eksjugoslovenske, pa u tom smislu i bosansko-hercegovačke i srbijanske javnosti, pod Sarajevskim ratištem podrazumjeva se samo urbani dio Sarajeva od Neđarića do Baščaršije.

To se najbolje može vidjeti na Mapi opkoljenog Sarajeva, koje je izdala FAMA-a, autorke Suade Kapić, koja se može nači na svakom javnom mjestu u Gradu Sarajevo, a koja se poklanja i prodaje kao propagandni suvenir, na kojoj su prikazane opkoljene četiri opštine Sarajeva.

Sužavanje sveukupnog prostora Sarajevskog ratišta i njegovo svođenje na uži dio Sarajeva služi da se svijetu pošalju, šalju poruke, konstrukcije, slike po kojima su divlji i primitivni Srbi, papci u opancima, odnekle, čak iz Srbije i Crne Gore, došli na okolne brežuljke, brda i planine i opkolile Sarajevo, sa neograničenom količinom oružja i oruđa sa kojim su četiri godine terorisali građane Sarajeva, raju sa farmerkama I tenisicama.

Ova lažna poruka, slika, koja je više hiljada puta u raznim oblicima i sadržajima u javnosti ponavljana, bila je moćan motiv  koji je korišten kao efikasno propagandno sredstvo za satanizaciju i demonizaciju Srba, a Sarajevu je dodijelila oreol grada mučenika, grada žrtve.

U širem smislu i pogledu, pod Sarajevskim ratištem u njegovu prostorno-geografskom i geostrateškom značenju treba podrazumijevati prostor od planine Volujaka-Ivan sedlo, Igman i Bjelašnica, Treskavice-Jahorine sve do gornjeg Podrinja, Romanijski plato sa Glasinačkom zaravni i Romanijom, planinu Ozren, sve do Čemerske planine na sjeverozapadu i gradova Olovo, Breza, Visoko i Kiseljak.

Bez prihvatanja ove prostorne percepcije Sarajevskog ratišta nije moguće valjano razumjeti to šta se tokom rata u Sarajevu događalo.

Bošnjaci zbog potrebe održavanja, čuvanja statusa opkoljenog Sarajeva, kao grada mučenika i grada žrtve, svjesno, ciljano isključuju iz Sarajevskog ratišta u širem smislu,  bošnjačke snage iz Goražda, Treskavice, Bjelašnice, Igmana, Ivan Sedla, Ormanja, Visokog, Čemerske planine, Breze i Olova.

U užem smislu pod Sarajevskim ratištem treba podrazumijevati: većinska područja grada Sarajeva koja pripadaju opštinama Stari grad, Centar, Novi Grad i Novo Sarajevo, Ilidža koja su u ratu bila pod kontrolom vlasti i Armije Republike Bosne i Hercegovine; područja tih opština koje je  kontrolisala vlast i Vojska Republike Srpske; većinske dijelove opština Vogošća, Ilijaš, Hadžići, Ilidža, koje je kontrolisala vlast i Vojska Republike Srpske.

Da kažem na drugi način Sarajevsko ratište u užem smislu obuhvata prostor i odnosi se uglavnom na onaj dio koji neposredno gravitira ka urbanom dijelu grada. To se, dakle, odnosi na urbani dio grada koji se prostire duž rijeke Miljacke na njene obje obale, i to od Kozje ćuprije na istoku, do Hadžića na zapadu, te do Krupca na Jugu, i do Ilijaša na sjeveru, odnosno sjeverozapadu.

Zbog svih onih u svijetu koji su zavedeni mapama FAMA i ostalim famama, pričama koje su pune laži, nabrajam brda na borbenim linijama na unutrašnjem prstenu opsade Sarajeva, opkoljenog i podijeljenog Sarajeva, koje su zaposjele dvije strane: Bošnjaci, u daljem tekstu (B), i Srbi, u daljem tekstu (S).

Polazim od Hrastove glave (B), Borija (S), Poljina (S), Grdonja (B), Kobilje glava (B), Orlića (B), Žući (B), Kote 804 (B), Briješkog brdo (B), Mojmila (B), Hrasno brda (S), Šanac (B), Vraca (S), Miljevića (S), I završavam na Obroncima Trebevića (S).

Kad se precizno obilježe  visinske kote i snimi dužina rasporeda zaraćenih snaga na terenu, dobija se podatak  da su vojnici Armije RBiH zaposjeli više visinskih kota oko užeg dijela opkoljenog Sarajeva. Naravno, ne tvrdim da nisu Srbi napali i napadali na opkoljeni dio Sarajeva, jer, očito je i oni su bili na dosta kota, brežuljaka i brda koja su dominirala nad urbanim jezgrom grada, ali nije tačna prenaglašena bošnjačka legenda da su isključivo  Srbi zaposjeli sarajevske brežuljke i brda.

Jasno je svakom poštenom analitičaru, posmatraču da su snage Armije RBiH sa  Mojmila, Briješkog brda, Kote 804, Žući, Orlića, Kobilja glave) vršile granatiranje urbanih dijelove Grbavice, Lukavice, Ilidže, Rajlovca i Vogošće.

Armija RBiH imala je  raspoređene svoje snage na planinama koje se nalaze iznad i oko urbanih dijelova ratnih srpskih opština, Ilidža, Trnova, Hadžića, Rajlovca, Vogošće, Ilijaša i Pala. To su planine Treskavica, Bjelašnica, Igman, Ormanj, Čemerska planina i Ozren.

Kada se sve dobro sagleda i analizira, raspored snaga na brdima i planinama grada Sarajeva, koje sam u ovom tekstu osvijetlio, može se tvrditi: prvo, da su vojne snage Bošnjaka i Srba bile raspoređene u dva prstena opsade, unutrašnji prsten opsade koji je dug oko 55 kilometara i vanjski zid opsade koji je dug oko 220 kilometara i drugo, preciznom analizom sam utvrdio da su vojne snage Bošnjaka bile na većini visinskih kota na brdima i planinama sarajevskog ratišta; i treće, da je dužina u kilometrima bošnjačkog unutrašnjeg i vanjskog opsadnog prstena veća od srpskih opsadnih prstenova.

Posebna priča je operacija Armije RBiH, juna 1995. godine kada su snage Armije RBiH napadom  na srpske linije vanjskog prstena opsade  Sarajeva, pokušale da izvrše deblokadu unutrašnjeg prstena Sarajeva. Ona govori istinu da su na Sarajevskom ratištu postojale dvije obostrane opsadne linije, i da su između njih bili veliki dijelovi teritorije SAO Romanije, Srpskog Sarajeva, koji su u ratu bili opkoljeni i u opsadi. Primjer za to su većinski dijelovi opština Hadžići, Ilidža, Rajlovac, Vogošća i Ilijaš.

Ovi podaci govore da nije tačna teza, ničim potkrepljena, koja se milion puta javno ponavlja, da su jedino snage Vojske Republike Srpske Srbi zaposjeli položaje na sarajevskim brdima i planinama. Vrijeme da se počnu analizirati ovi moji, naši, argumenti, tako što će se argumentovano odbaciti ili prihvatiti teza da su tokom ratnog sukoba na sarajevskom ratištu snage Armije RBiH zaposjeli i držali više borbenih položaja na sarajevskim brežuljcima, brdima i planinama od snaga Vojske Republike Srpske

U toku pisanja ovog teksta, 01.03.2021.godine, pratio sam televizijske izvještaje o obilježavanju Dana nezavisnosti Bosne i Hercegovine, i od desetine učesnika, novinara i komentatora čuo sam iste laži:

“Opsada Sarajeva trajala je 1525 dana, …ranjeno je 50.000 ljudi, …ubijeno je 11.541 stanovnika Sarajeva, …ubijeno je 1.601 dijete.”

Naravno sve sarajevske medijske kuće, televizijske stanice, radio stanice, časopisi i novine i portali će danas i sutra prenijeti i naglasiti: ubijeno je 11.541 sarajlija od toga je ubijeno 1.601 dijete u opkoljenom Sarajevu, neće niko napisati i podijeljenom Sarajevu, zna se zašto!

Svi oni šire lažne informacije!

Svi oni lažu da je ubijeno 11.541 građanin Sarajeva.

Istina je da je ubijeno oko 5.445 građana Sarajeva, po podacima relevatnih svjetskih i domaćih istraživača, izvora, koje još niko nije oborio. Od ukupnog broja ubijenih ili nestalih 5.445 civila Bošnjaci čine 3.813 ili 70,03%, Srbi 1.074 ili 19;72%, Hrvati 427 ili 7,84% i građani ostalih nacionalnosti 131 ili 2, 41%. Mirsad Tokača, Predsjednik IDC-a, DANI, april/travanj 2008. godine, strana. 127.

Svi oni lažu da je ubijeno 1.601 dijete u podijeljenom i opkoljenom Sarajevu.

Istina je da je u podijeljenom i opkoljenom Sarajevu ubijeno oko 530 djece.

Akademik prof. dr Smail Čekić urednik je monografije “Zločini nad djecom Sarajeva”, koja je objavljena 2010. godine, gdje je na 856 stranici ove monografije objavljen podatak da je u opkoljenom Sarajevu ubijeno 524-o djece.

Mirsad Tokača, IDC Sarajevo, 2012. godine na 126 stranici “Bosanske knjige mrtvih”, I tom, sa navedenim podacima o svakoj žrtvi zaključuje: “U Sarajevu je smrtno stradalo i 705 maloljetnih osoba, od čega je 611 djece ubijeno kao civili, a 95 je poginulo u statusu vojnika.”

Napomena (D.Š) Među ubijenom i poginulom djecom Grada Sarajeva je i oko 130 djece koja su ubijena ili poginula na teritoriji ratnog Srpskog Sarajeva, kao dijela nekada jedinstvenog Grada Sarajeva.

Na Spomen obilježju ubijenoj djeci opkoljenog Sarajeva 1992-1995, 10. maja 2010. godine uklesani su podaci za 520 žrtava.

Analiza podataka o suđenjima za ratne zločine sa područja Grada Sarajeva koja su se vodila ili vode na Sudu BiH, Kantonalnom sudu Sarajevo i Osnovnom sudu Istočno Sarajevo pokazuju dvostruke aršine i diskriminaciju, neravnopravost Srba.

Srbi-Optuženo 57( ukupno 52 predeta)/20 Sud BiH, 32 Kantonalni sud Sarajevo i Osnovni sud Istočno Sarajevo/, osuđeno 29 (na 241 godinu i 2 mjeseca), oslobođeno 10, u toku 9 suđenja, umrlo 1, preneseno na entitetsko pravosuđe 3.

Bošnjaci-Optuženo 44(ukupno 25 predmeta)/38 Sud BiH, 6 Kantonalni sud Sarajevo/, osuđeno 6 (na 24,5 godina), oslobođeno 2, u toku 33 suđenja, umrlo 2, preneseno na entitetski nivo 1.

Hrvati-Optuženo 4 (ukupno 4 predmeta9 /3 Sud BiH, 1 Kantonalni sud Sarajevo/, osuđen 1 (na 1 godinu I 2 mjeseca), u toku 3 suđenja.

Diskriminacija u pravu na istinu, pravdu i memorilizaciju zločina nad Srbima. Srpske žrtve su žrtve ratnih zbivanja, a za bošnjačke žrtve krivi su srpski fašistički agresori.

Na Spomen obilježju  ubijenim srpskim civilima na Čemernu, Ilijaš piše: “…žrtve ratnih zbivanja iz proteklog rata u BiH”

Na spomen ploči ubijenim srpskim civilima  u Ledićima, Trnovo piše: “U pomen 24 civila kao žrtve ratnog dešavanja iz proteklog rata u BiH”

A na spomen pločama koje su posvećene bošnjačkim žrtvama piše: “Na ovom mjestu su srpski zločinci…ubili dvoje djece opkoljenog Sarajeva”; “Četnici su učinili zlo vama i nama…”; “Na ovom mjestu je biljeg bosanski koji svjedoči o zločinima srpskih hordi…”; “…srpski fašistički agresor je granatom prekinuo 21 mladi život”; “Na ovom mjestu su srpski zločinci u noći 25/26 08 1992 godine zapalio Nacionalnu i Univerzitetsku bibloteku Bosne i Hercegovine”.

Prenošenje blogova i tekstova sa portala Frontal dozvoljeno je nakon isteka 48 časova od objave bloga ili uz pismeno odobrenje redakcije (10.03.2021)

Stavovi izraženi u ovom tekstu su autorovi i ne predstavljaju nužno uredničku politiku portala Frontal