Svijet
Zahvaljujući Edvardu Snoudenu, pisaće mašine se vraćaju
Danas ljudi sve više uviđaju sigurnosne prednosti u povratku takozvanim anahronim tehnologijama. Pisaća mašina, recimo, se vraća u politiku, piše The Washington Post
U pisanju, muzici, fotografiji i drugim oblastima, "zastarjele" tehnologije su inicijalno vrednovane zbog svojih retro, nostalgičnih efekata u kulturi hipstera. Vinil je jedna od najznačajnijih tehnologija koji je imao "revival", ne samo zbog svojih retro vrijednosti već zbog svoje superiorne kvalitete zvuka.
Ranije ove godine, njemački političar Patrik Sensburg je najavio da bi vladini zvaničnici Njemačke mogli da počnu da koriste pisaće mašine, jer smatraju da je to tehnologija koja se ne može hakovati.
Dok se ovo može smatrati regresijom, to je zapravo progresivna stvar.
Nakon curenja informacija iz NSA, ruska vlada je takođe odlučna da vrati pisaće mašine u upotrebu u pokušaju da izbjegne hakovanje. Nikolai Kovalev, bivši šef Federalne agencije za sigurnost je rekao 2013, "Iz perspektive čuvanja tajni, najprimitivniji metod ostaje ljudska ruka sa olovkom ili pisaćom mašinom."
Inicijalno protivna digitalnom dobu, pisaća mašina ipak ima neku vrstu povratka u upotrebu.
Fokner i NYPD
Policijsko odjeljenje Njujorka je 2009. potrošilo skoro milion dolara na manuelne i električne pisaće mašine. Ove godine, 'The Times in London' je pokrenuo projekat da se proizvede zvuk pisaće mašine koji bi podstaknuo radnu produktivnost, a koja "koincidira sa povratkom interesa za pisaću mašinu."
Guardian je prošle godine sumirao: otipkajte dokument i sklonite ga - jedini način da ga neko drugi vidi jeste ako mu ga vi lično date. Ovo je razlog zašto su Rusi odlučili da se vrate pisaćim mašinama u nekim vladinim kancelarijama, a zašto u nekim u Americi neki ih nikada nisu odbacili.
Prodavnice sa pisaćim mašinama i dalje privlače potencijalne pisce koji se nadaju da će da repliciraju stil autora 20 vijeka. Tako jedna online radnja prodaje prenosive i stone pisaće mašine napravljene po uzoru na one kojima su se koristili Fokner i Pinchon, ali i drugi pisci.
Američki teoretičar medija Henri Jenkins je jednom tvrdio da stari mediji nikada ne umiru - oni se samo transformiraju. U savremenom društvu, čini se da stari mediji i tehnologija ne umiru već se vraćaju.
Vrijedi hiljadu riječi
Nisu samo pisaće mašine dobile na značaju njihovim povratkom. Analogna fotografija je u posljednjih nekoliko godina takođe postala popularna. Lomografija, pokret za analognu fotografiju, usmjeren je na proizvodnju slika niskog kvaliteta.
Međunarodno limografsko društvo, kojeg su bečki studenti osnovali 1992. godine, distribuira i slavi limografske kamere, koje su namjerno neuvjerljive i jednostavne su konstrukcije. Sa trgovinama po cijelom svijetu u kojima se mogu nabaviti, razvila se zajednica fotografa za koje je regresija oblik umjetnosti.
Limografska kultura, uz "Impossible Project/Nemoguć projekat", kompaniju osnovanu 2008. godine koja proizvodi fotografski materijal, kontrira tehnološkim deterministima koji smatraju da će svaka uspješna tehnologija biti preteknuta novijom i navodno "boljom" tehnologijom.
Tehnološki determinizam vidi tehnologiju kao pokretačku snagu promjena, a najpoznatiji tehnološki determinista, Maršal Makluan, tvrdio je da je medij poruka. No, u ovom slučaju, socijalna i kulturna pitanja zapravo navode ljude da koriste starije, jednostavnije tehnologije.
I analogni fotoaparati pokazuju se boljim od digitalnih kada je privatnost u pitanju. Iako postoje mnogi poznati slučajevi manipulacije ili mijenjanja analogne fotografije, od Staljina koji je brisao svoje neprijatelje do "Bande četvorice" koji su izbrušeni na komemoraciji Mao Ce-Tunga, fotografije je i dalje teško hakovati i nisu dostupne u famoznom "cloudu". Kontrola ostaje na samom fotografu.
No ako se krećemo unazad u smislu tehnologije, da li to znači da, kao društvo idemo u regresiju a protiv doktrine progresa? Da li postajemo regresivna kultura?
Zavisi od toga šta podrazumijevamo pod "progresivnim" jer su moderne tehnologije kao što je internet, kako je to primijetio američki pisac Nikolas Kar, "zadobile našu pažnju tek da bi je raspršile."
Imajući uticaj koje nove tehnologije imaju na mozak u smislu pamćenja i kreativnosti, forsirajući mozak da uspori sa starijim tehnologijama može biti zapravo prirodna progresija umjesto regresije.
Ili, ako već nazadujemo u smislu tehnologije, možemo da napredujemo u pogledu intelekta, kreativnosti i privatnosti.
izvor: Oslobođenje