Srđan Puhalo
Srđan Puhalo je rođen 1972. godine u Foči, jer u Kalinoviku nije bilo porodilišta.Odrastao je u Kalinoviku uz pomoć roditelja, mnogobrojne familije i "Politikinog zabavnika". Čuvajući krave kod babe Radojke shvatio je da je život veoma težak, pogotovo u Kalinoviku. Do četrnaeste godine bio je učesnik dvije omladinske radne akcije, posjetio koncentracione logore Jasenovac i redovno se takmičio u "Titovim stazama revolucije", što je ostavilo neizmjerni trag na njegovoj krhkoj ličnosti. Srednju školu završio je u Sarajevu, a psihologiju je diplomirao u Beogradu. Iluzije je izgubio prilično rano, a nevinost dosta kasno. Preživio je dva rata, kao i veliku inflaciju u Srbiji, a onda je došao da živi u Banjaluku. Magistrirao je psihologiju u Banjaluci, a doktorirao u Sarajevu. Dobar je otac dvoje djece, a loš muž jedne žene. Nije nosilac nijednog ordena, ali zato ga krase mnogi epiteti kao što su soroševac, nevladinac, strani plaćenik, antisrbin, autošovinista, Bakirov Srbin. Mašta da postane profesor na Fakultetu političkih nauka u Banjaluci. Ima mnogo problema sa pravopisom, stranim jezicima, potencijom i holesterolom.Srđan Puhalo
Neke nedoumice oko Centralnog spomen obilježja poginulim borcima Vojske Republike Srpske
Ove godine lokalni izbori u BiH su održani 6. oktobra. Dan ranije gradonačelnik Banjaluke Draško Stanivuković je objavio svoj status na mreži X, a vjerujem i drugim mrežama, sa fotografijom Centralnog spomen obilježja poginulim borcima Vojske Republike Srpske.
Ne kršeći predizbornu ćutnju, on nam je valjda nagovijestio kako će izgledati taj spomenik kada ga jednog dana završe.
Gradonačelnik Banjaluke tvrdi da je to spomenik za 24 000 heroja koji su dali svoj život za Republiku Srpsku i kako je onomad naglasio "Ovo je monumentalni spomenik sa 62 stuba, kao simbol 62 brigade koje su se borile za Republiku Srpsku, od koji su neki dužine 12 metara".
U knjizi „Žrtve odbrambeno- otadžbinskog rata“ iz 2019. godine, koju je objavio Republički centar za istraživanje rata, ratnih zločina i traženja nestalih lica, možete pročitati da je broj stradalih vojnika 26 048, a od tog broja 2117 vojnika je stradalo 1991. godine, kada rat još uvijek nije počeo u BiH.
Znači svi ti vojnici JNA i ostalih paravojnih formacija iz BiH tj. Republike Srpske, a koji su poginuli 1991. godine u Hrvatskoj, neće se naći na popisu žrtava. Možda i hoće, ali je onda spisak kojim barata gradonačelnik Banjaluke netačan.
Druga nelogičnost je još veća.
Kao što reče gradonačelnik Stanivuković „62 brigade su se borile za Republiku Srpsku“, mada nikome nije jasno kako je došao do tog broja.
U dokumentu Vojske Republike Srpske pod nazivom „Analiza borbene gotovosti i aktivnosti vojske Republike Srpske u 1992. godini“ koji je nastao 1993. godine nalazimo podatak o 7 operativnih sastava, 70 brigada, 24 puka i 28 jedinica ranga bataljona- diviziona, kao i veći broj drugih jedinica i ustanova.
Drugi relevantni izvori kažu da je tokom rata u BiH, u okviru Vojske Republike Srpske, djelovalo 6 korpusa, 110 brigada i ko zna čega još, znači više od 250 različitih vojnih formacija.
Kako god da okrenemo nikome nije jasno otkud ljudima koji su predložili ovaj spomenik, kao i gradonačelniku Stanivukoviću koji to idejno rješenje odobrio, broj od 62 brigade.
Recimo da je to umjetnička sloboda, ali se onda nameću neka druga pitanja?
- Da li ovaj spomenik predstavlja sve poginule vojnike Vojske Republike Srpske, pa i one koji nisu bili u te 62 brigade?
- Da li je ovo spomenik poginulim policajcima iz Republike Srpske ili nije?
- Zašto se uopšte insistiralo na podatku od 62 brigade, ako je taj broj činjenično upitan?
- Da li nam je istina o ratu u BiH, pa i o poginulima u Vojsci i Policiji Republike Srpske uopšte važna?
Preuzeto sa: blogger.ba
