Ipak, zvanični London optužuje Vladimira Putina za izvrtanje istine, uz obrazloženje da municija sa osiromašenim uranijumom nije nikakva novost već da se ta opasna materija u granatama koristi već decenijama.  

Dakle, Velika Britanija će sa tenkovima isporučiti municiju koja sadrži osiromašeni uranijum. Ali, smeta joj  kada Rusija upozorava da to sukob u Ukrajini uvodi u potpuno novu fazu. Možda je previše jako reći nuklearnu ili atomsku fazu, ali Moskva sigurno neće moći da zanemari političke i vojne posledice poteza Londona.

O svemu tome Ukrajince izgleda da niko ništa ne pita. A možda upravo oni imaju najviše razloga za brigu. Ako britanska municija stvarno stigne na front, osiromašeni uranijum će zagaditi zemljište, doneti bolesti. Da li se isplati boriti za to.  

Zalivski sindrom

U suštini, Britanci su u pravu. Osiromašeni uranijum se u municiji koristi već decenijama. Prvi put je u borbenim uslovima upotrebljen u Zalivskom ratu godine. Nakon toga je svet prvi put čuo za sindrom zalivskog rata. To je skup bolesti od kojih je obolelo 250.000 američkih vojnika. Iračkim veteranima se niko nije bavio ali prvi na listi mogućih uzroka brojnih oboljenja bio je osiromašeni uranijum. Iako su brojni izveštaji poricali vezu osiromašenog uranijuma i oboljenja veterana, ispostavilo se da je od 800.000 američkih vojnika u Zalivu, trećina dobila neko oboljenje zbog izloženosti visokim dozama uranijuma. Od te trećine, približno 25.000 veterana je umrlo prerano.

Kako se ispostavilo nakon rata, američki vojnici su osiromašenom uranijumu bili izloženi u olupinama uništenih iračkih tenkova, u kojima su svi tražili suvenire. Većina tih tenkova je uništena protiv-tenkovskim granatama koje su koristili američki tenkovi, ili zrnima koje su ispalili avioni. Nakon pogotka iračkog tenka,  zrno sa osiromašenim uranijumom bi eksplodiralo i razvijalo temperaturu od 1200 stepeni, pri čemu uranijum sagoreva na oko 700 stepeni. Raspršeni uranijum bi ostajao u olupini koja je zadržavala visoku koncentraciju te opasne materije.

Slučaj Hadžići

Srbi su pogubne posledice osiromašenog uranijuma upoznali tokom i nakon rata u Bosni i Hercegovini. NATO je municiju sa osiromašenim uranijumom koristio u napadima na 15 lokacija. Najgore su prošli stanovnici Hadžića gde je u više navrata gađan Tehničko-remontni zavod. Oko 4.000 Srba iz tog mesta se nakon rata preselilo u Bratunac, gde su počeli da umiru u velikom broju. Istraživanja govore da su obolevali četiri puta češće od malignih bolesti, nego starosedeoci Bratunca.

Zajednička tačka obolelih je bila izloženost posledicama osiromašenog uranijuma. Neki od njih su u neznanju, sakupljali zrna sa osiromašenim uranijumom i čuvali ih kao suvenire. Drugi su pili vodu sa izvora koji su kontaminirani, neki opet sakupljali letinu i njom hranili stoku koja je završila na trpezi. Spisak  razloga i bolesti je dugačak. Neki tvrde da od 100 preminulih u Bratuncu pola umre od raka.

(Wikipedia)

Bošnjačko stanovništvo koje se nakon rata u BiH naselilo u Hadžiće, živi u strahu od osiromašenog uranijuma. Vreme polu raspada tog teškog metala iznosi četiri i po miliona godina.  

NATO je i 1999. godine u napadu  na Saveznu Republiku Jugoslaviju koristio municiju sa osiromašenim uranijumom. Određeni izvori ukazuju da je na Srbiju i Kosmet bačeno deset tona osiromašenog uranijuma. NATO je demantovao vezu opasne municije i posledica po zdravlje ali ostao je slučaj italijanskih vojnika koji su umirali nakon boravka na Kosovu u Metohiji. Najmanje  348 njih je umrlo od izloženosti visokim koncentracijama osiromašenog uranijuma. O stanovništvu koje je ostalo tamo da živi, niko ne govori.

Kako radi

Osiromašeni uranijum u municiji se koristi zbog visoke gustine te materije. Municija sa osiromašenim uranijumom zbog toga ima veću prodornu moć, prvenstveno protiv oklopa na tenkovima.

Iz istog razloga, osiromašeni uranijum se koristi i kao zaštita na tenkovima. Na američkom tenku „abrams”, osiromašeni uranijum se nalazi između čeličnih ploča.

Municiju sa osiromašenim uranijumom koristi i top 30 milimetara na avionu A-10. Kao i top 25 milimetara na oklopnom transporteru „bredli”.

Izvor: politika.rs