Srđan Puhalo
Srđan Puhalo je rođen 1972. godine u Foči, jer u Kalinoviku nije bilo porodilišta.Odrastao je u Kalinoviku uz pomoć roditelja, mnogobrojne familije i "Politikinog zabavnika". Čuvajući krave kod babe Radojke shvatio je da je život veoma težak, pogotovo u Kalinoviku. Do četrnaeste godine bio je učesnik dvije omladinske radne akcije, posjetio koncentracione logore Jasenovac i redovno se takmičio u "Titovim stazama revolucije", što je ostavilo neizmjerni trag na njegovoj krhkoj ličnosti. Srednju školu završio je u Sarajevu, a psihologiju je diplomirao u Beogradu. Iluzije je izgubio prilično rano, a nevinost dosta kasno. Preživio je dva rata, kao i veliku inflaciju u Srbiji, a onda je došao da živi u Banjaluku. Magistrirao je psihologiju u Banjaluci, a doktorirao u Sarajevu. Dobar je otac dvoje djece, a loš muž jedne žene. Nije nosilac nijednog ordena, ali zato ga krase mnogi epiteti kao što su soroševac, nevladinac, strani plaćenik, antisrbin, autošovinista, Bakirov Srbin. Mašta da postane profesor na Fakultetu političkih nauka u Banjaluci. Ima mnogo problema sa pravopisom, stranim jezicima, potencijom i holesterolom.Srđan Puhalo
Tri karte za Kal`novik
Dođem u nedelju kući sa roštilja, a ono pun viber linkova na vijest da je u Kal`noviku u prvi razred Osnovne škole „Ljutica Bogdan“ upisana samo 4 učenika, jedan manje u odnosu na prošlu godinu, dok u cijeloj osnovnoj skoli ima 53 đaka.
I dok meni prijatelji šalju „muštuluk“ o propadanju rodnog mjesta, ja taj proces propadanja Kal`novika pratim još od 80-ih godina. Već tada je postojao trend da se mladi ljudi „tjeraju od kuće“, da svoju sreću traže u Sarajevu, Foči, Beogradu i ko zna gdje.
Prije nekoliko godina moglo se čuti, ali i pročitati, urbana legenda, a možda i nije, da postoji plan Vlade Republike Srpske o „puštanju niz vodu“ dvocifren broj opština u Republici Srpskoj za koje se ne vrijedi boriti, ni ulagati.
Među tim opštinama je bio i Kal`novik.
Taj plan je vrlo jednostavan, trošiti samo onoliko para koliko je neohodno da te opštine funkcionišu i čekati da stanovništvo ode ili izumre.
Ljudi neće biti, ali su tu prirodna bogastva (šume, rijeke, jezera, planine).
U praksi to znači da u Kal`noviku nemate osnovne uslove za život (banka, autobus Foču, gdje se najčešće liječe), dok za Istočno Sarajevo autobus nekad vozi, a nekad ne, to zavisi od broja prodanih autobuskih karata.
Ali nije sve tako crno.
U ponedeljak, 21. avgusta, Skupština opštine Kal`novik će uvojiti Rezoluciju o zaštiti i nepovredivosti prava Republike Srpske i jedinica lokalne samouprave u Republici Srpskoj“.
U toj rezoluciji će kalinovački poslanici poslati „snažnu“ poruku, a kakva druga može da bude, da je...
- Dejton sveto slovo i da ga jedino Milorad Dodik tumači kako treba.
- Da je Kristina Šmit turista i da međunarodna zajednica treba da mu uskarti povjerenje.
- Da je Ustavni sud BiH svojim odlukama obesmislio učešće srpskih sudija u njegovom radu.
- Da je imovina Republike Srpske samo njena.
- I da sve institucije ne preduzimaju bilo kakve korake koje se oslanjaju na odluke Ustavnog suda i turiste Šmita.
Sva ovo posjeća na onaj film „Tri karte za Holivud“ kada se stanovnici jednog malog i potpuno nebitnog mjesta potuku jer su međusobno podijeljeni na „Amerikanace“ i „Ruse“. U Kal`noviku takva tuča nije moguća, jer nema ko da se potuče, ali je fascinantna ta želja lokalnih odbornika da se bave velikom politikom.
Fudbalskim žargonom možemo reći da je kalnovačka skupština promašila cijeli fudbal.
Ipak u Kal`noviku postoji dvije stvari koje nezaustavljivo napreduju, prva je starački dom, koji je prepun i uvijek se traži krevet više i načelnik opštine koji nezaustavljivo napreduje u ostvarivanju svojih misija i vizija.
Preuzeto sa: blogger.ba
