Srđan Puhalo
Srđan Puhalo je rođen 1972. godine u Foči, jer u Kalinoviku nije bilo porodilišta.Odrastao je u Kalinoviku uz pomoć roditelja, mnogobrojne familije i "Politikinog zabavnika". Čuvajući krave kod babe Radojke shvatio je da je život veoma težak, pogotovo u Kalinoviku. Do četrnaeste godine bio je učesnik dvije omladinske radne akcije, posjetio koncentracione logore Jasenovac i redovno se takmičio u "Titovim stazama revolucije", što je ostavilo neizmjerni trag na njegovoj krhkoj ličnosti. Srednju školu završio je u Sarajevu, a psihologiju je diplomirao u Beogradu. Iluzije je izgubio prilično rano, a nevinost dosta kasno. Preživio je dva rata, kao i veliku inflaciju u Srbiji, a onda je došao da živi u Banjaluku. Magistrirao je psihologiju u Banjaluci, a doktorirao u Sarajevu. Dobar je otac dvoje djece, a loš muž jedne žene. Nije nosilac nijednog ordena, ali zato ga krase mnogi epiteti kao što su soroševac, nevladinac, strani plaćenik, antisrbin, autošovinista, Bakirov Srbin. Mašta da postane profesor na Fakultetu političkih nauka u Banjaluci. Ima mnogo problema sa pravopisom, stranim jezicima, potencijom i holesterolom.Srđan Puhalo
Novi patriotizam
Elem, prije neki dan smo saznali da Privatna srednja medicinska škola "Petar Kočić" u Banjaluci neće organizovati nastavu, iako su uredno upisali cijeli razred prvačića. Obrazloženje je bilo vrlo jednostavno.
Nije mi namjera da ulazim u pravne aspekte čitave ove ujdurme, niti kroz šta prolaze, djeca i roditelji od kada su saznali da se škola zatvara.
Meni je zanimljivo nešto drugo, a čini mi se i mnogo opasnije po naše društvo.
Kako se može pročitati a fejsbuk stranici ove srednje škole iza svega stoji privatna njemačka klinika koja polaznicima nakon završetka srednje škole nudi posao kod sebe tj. u Njemačkoj.
U Republici Srpskoj je jedna od najomiljenijih disciplina patriotizam, a sada pred izbore ne možeš živjeti od njega. To se ljubi srpski narod, srpska „država“, srpska crkva, srpska ćirilica, srpska istorija, srpska kultura i nekultura, srpska kuhinja, srpska snalažljivost, srpska hrabrost, srpska iskrenost,……… (nastavite sami niz).
O srpskim prirodnim ljepotama mogu samo da maštaju drugi narodi i države.
Ali kao što onomad reče srpski patriota Dragan Marković Palma iz Jagodine „Patriotizam se ne sipa u traktor.“
Kao što vidimo Republika Srpska, a možemo slobodno da generalizujemo i na cijelu Bosnu i Hercegovinu, se pretvorila u veliku farmu jeftine radne snage za Evropsku uniju i ne samo to, već su te iste zemlje u njoj instaliraju svoje „farme“, ne bi li na vrijeme odabrali najbolja „grla“ za sebe, još dok su mlada.
Za zemlje kojima je potrebna nova radna snaga, pa i Njemčku, ovo je nešto najnormalnije, ali gdje smo tu mi?
Nigdje.
Krajnje je vrijeme da se naš patriotizam redefiniše i da prošlost i mrtve ostavimo da počivaju u miru i počnemo se baviti živima i budućnošću.
Jer ako se to ne desi za koju deceniju nećemo imati živih da se sjećaju mrtvih.
Možda je došlo vrijeme da patriotizmom proglasimo toleranciju, poštenje, zalaganje, upornost, učenje, prijavljivanje radnika na puni iznos plate, redovan sistematski pregled jednom godišnje, plaćen godišnji odmor, recikliranje smeća, nepljuvanje po ulici, plaćanje alimentacije, dva puta dnevno pranje zuba, fizička aktivnost svakog dana, poštivanje ograničenja brzine u naseljenim mjestima, brigom o starima.
Za mene je to vrhunski patriotizam.
A to ne ide samo iz kuće, to dolazi odozgo od Vlade, parlamenta i javnog servisa.
Preuzeto sa: blogger.ba
