Srđan Puhalo
Srđan Puhalo je rođen 1972. godine u Foči, jer u Kalinoviku nije bilo porodilišta.Odrastao je u Kalinoviku uz pomoć roditelja, mnogobrojne familije i "Politikinog zabavnika". Čuvajući krave kod babe Radojke shvatio je da je život veoma težak, pogotovo u Kalinoviku. Do četrnaeste godine bio je učesnik dvije omladinske radne akcije, posjetio koncentracione logore Jasenovac i redovno se takmičio u "Titovim stazama revolucije", što je ostavilo neizmjerni trag na njegovoj krhkoj ličnosti. Srednju školu završio je u Sarajevu, a psihologiju je diplomirao u Beogradu. Iluzije je izgubio prilično rano, a nevinost dosta kasno. Preživio je dva rata, kao i veliku inflaciju u Srbiji, a onda je došao da živi u Banjaluku. Magistrirao je psihologiju u Banjaluci, a doktorirao u Sarajevu. Dobar je otac dvoje djece, a loš muž jedne žene. Nije nosilac nijednog ordena, ali zato ga krase mnogi epiteti kao što su soroševac, nevladinac, strani plaćenik, antisrbin, autošovinista, Bakirov Srbin. Mašta da postane profesor na Fakultetu političkih nauka u Banjaluci. Ima mnogo problema sa pravopisom, stranim jezicima, potencijom i holesterolom.Srđan Puhalo
Goci čudotvorac iz Foče koji je ukrotio rijeku
Svaka opština u Republici Srpskoj, a vjerujem da nije drugačije ni u Federaciji BiH, ima svoga feudalca koji „vedri i oblači“ u tome gradu. On je „uspješni privrednik“, kojeg ne smiješ pitati kako je stekao prvi milion, jer on zapošljava, otpušta, pozajmljuje pare opštini kad zafali za plate administraciji, sastavlja partijske liste, postavlja i ruši direktore i načelnike, donira crkve i sportske klubove.
Naravno, svaki od njih obavezno ima i fotografiju sa Miloradom Dodikom, ukratko on je Milorad Dodik u svom toru.
Jedan od njih je i Gordan Pavlović Goci, siva eminencija Foče, ali po čemu se on toliko razlikuje od drugi lokalnih biznismena?
Elem, neki dan se vraćam sa odmora iz Crne Gore i na raskrsnici posle Broda na Drini, kada pređete preko mosta što ga je 1995. srušio NATO, okrenem lijevo prema Sarajevu i dok poštujem ograničenje brzine od 50 kilomatra na sat, razgledam okolinu.
I šta vidim?
Vidim da ne vidim rijeku Bistricu koja je u mom djetinjstvu, znači prije rata, proticala pored tog puta.
Vozim ja tako i razmišljam, šta ti je život sad te ima, sad te nema, ali opet kako je moguće da nestane čitava rijeka i ne samo rijeka nego nema ni korita. Znam da je rijeka Bistrica, u gornjem toku se zove Dobropoljka, u jednom dijelu ponornica, ali nisam znao da se to desilo nedavno i na kilometar od njenog ušća u Drinu.
Naravno, ne da mi đavo mira i ja se malo raspitam o tom prirodnom fenomenu kod stanovnika optine Foča i imam šta čuti.
Tok rijeke Bistrice je promijenio Gordan Pavlović Goci jer mu je smetla za biznis.
Elem, kada je 2012. godine kupio bivše državno preduzeće „Srbinjeputevi“ AD iz Foče shvatio je da nema dovoljno prostora za mašine, šljunak i sve ostalo što je neophodno za fukcionisanje jednog građevinskog preduzeća, uzeo je stvar, ili bolje reći bagere, u svoje ruke i prokopao starije, prirodnije i ljepše korito za rijeku Bistricu.
Ja vjerujem da je za taj veličanstveni poduhvat dobri građanin Goci dobio saglasnosti i dozvole svih neophodnih institucija od Ministarstva poljoprivrede, šumarstva, i vodoprivrede Republike Srpske, Voda Srpske i opštine Foča.
Takođe, vjerujem da je promjena korita rijeke urađena zbog dobrobiti svih stanovnika Foče i da rijeka Bistrica nije ima nikakve šanse protiv vizija biznismena Gocija.
I prije nego što krenete sa osudama gospodina Gocija imajte na umu da u svakom od nas čuči jedan Goci koji mašta da preraste Bistricu i postane Kusturica na Drini.
Prenošenje blogova i tekstova sa portala Frontal dozvoljeno je nakon isteka 48 časova od objave bloga ili uz pismeno odobrenje redakcije
