Vjerujem da malo ko od vas čita službene glasnike, ali vjerujte oni mogu biti veoma korisno štivo posle izvjesnog vremena. Recimo meni je neki dan dopao u ruke Službeni Glasnik Republike Srpske od 23. jula 1993. godine. To vam je onaj Glasnik u kojem je objevljena odluka, na prvoj strani, da ZAVNOBiH više ne važi na teritoriji Republike Srpske.

Ali ima tu još zanimljivog štiva, na osnovu kojeg  se mogu donositi još zanimljiviji zaključci o funkcionisanju Republike Srpske te 1993. godine.

Interesantno je da je pretplata za 1993. godinu koštala  100 000 000 dinara, a cijena tog broja je bila 10 000 000 dinara, mada to nije ni toliko važno.

U Službenom Glasniku broj 11 možemo pročitati zakone o izmjenama i dopunama Zakona o javnim službama, Zakona o ministarstvima, Zakona o porezu na promet, Zakona o porezu na dobit.

Tu je i Zakon o raspisivanju prijevremenih izbora za odbornike Skupštine opštine Jajce, koji trebaju da se održe od 1. do 5. avgusta 1993. godine.

U njemu pronađoh i tekst svečane zakletve narodnih poslanik u Parlamentu Republike Srpske koja glasi „Zaklinjem se Bogom svemogućim da ću svome narodu u Republici Srpskoj odan biti, dužnosti savjesno i na vrijeme izvršavati, državne tajne čuvati, interese Republike braniti i zastupati, pravde, jevanđelja i Ustava časno se držati. Tako mi Bog pomogao“

Onda na red dolazi obrazovanje i Privremena odluka o broju i prostornom rasporedu osnovnih škola u Republici Srpskoj.  Potom slijedi Pravilnik o vrsti stručne spreme nastavnika i saradnika u gimnaziji, Pravilnik o kaledaru obrazovno- vaspitnog rada srednjih škola za školsku 1993/ 94 godinu, Odobrenje o upotrebi udžbenika za osnovne i srednje škole u školskoj 1993/ 94 godini.

E, ovdje ću stati.

Sasvim je jasno da je 1993. godine Republika Srpska, uprkos ratu u kojem se nalazila,  prilično uređeno društvo u kojem se donose zakoni o svemu i svačemu i kojima se detaljno opisuje rad finansijske policije, utvrđuju neradni dani u osnovnim i srednjim školama (Duhovi, Vaskrs, 1. maj i Veliki petak), određuje koji se udžbenici u osnovnim i srednjim školama, smjenjuju direktori i postavljaju pomoćnici ministara.

Sad postavljam pitanje i sebi i vama braćo Srbi da li je moguće, i da li vjerujete, da Narodna skupština Republike Srpske, njen predsjednik i vrhovni komandant Radovan Karadžić, ministri i predsjednik vlade Dr Vladimir Lukić, vojska i policija Republike Srpske nisu  ništa znali o tome šta se dešavalo u sa Hrvatima i Bošnjacima u Republici Srpskoj, za rušenje džamija u Banjaluci, za Keraterm, Omarsku, Trnopolje, Tomašicu, Višegrad, Foču, kasnije za Srebrenicu.

Tada je pobijeno preko 30 000 bošnjačkih i hrvatskih civila, porušeno 534 džamije i preko 110 katoličkih crkvi, mnogo je to zločina da bi ga počinili „nestašni“ pojedinci i psihopate, bez znanja vlasti.

Sve su znali naši lideri i naši poslanici i sve su to odobravali, a neki i navijali svim srcem, nadajući se da će nam Bog pomoći, kao što su se zaklinjali u Narodnoj skupštini.

Oni za to moraju odgovarati i mi moramo progovoriti o tome.

Prenošenje blogova i tekstova sa portala Frontal dozvoljeno je nakon isteka 48 časova od objave bloga ili uz pismeno odobrenje redakcije