Opšte je poznato da je Republika Srpska dala veliki broj pisaca i pjesnika, od Petra Kočića, preko Branka Ćopića do Nikole Špirića. I dok je  Petar Kočić u agoniji duševne bolnice sanjao srpsku državu, Branko Ćopić  prihvatio pravoslavlje tri metra iznad asfalta na koji će pasti, ali samo je Nikola Špirić imao tu sreću da uživa u svim blagodetima svoga književnog rada u Republici Srpskoj. 

Ali nije samo Nikola Špirić pisac koji uživa u blagodetima kulturne politike i čitalačke kulture Republike Srpske ima još pisaca koji su dostigli te spisateljske visine samoodrživosti i da tako dobro žive od svog pisanja.

Zato vam donosimo listu najplaćenijih pisaca u Republici Srpskoj:

Mjesto broj 1. Nikola Špirić

Niko ne zna koliko je ovaj pisac je prodao knjiga i zaradio od istih i jedino SIPA može to sa sigurnošću utvrditi. Njegovo polje interesovanja su finansije i politika o kojima on piše na sebi svojstven način. Njegovo umjetničko stvaranje možemo podijeliti na banjalučki,  beogradski i bečki ciklus, ali svi se slažu da je on osoba koja se stalno mijenja i stalno je na vlasti. Da je kojim slučajem životinja bio bi najbilji dokaz Darvinove teorije evolucije tj. da u društvu opstaju samo oni koji se najbrže i najbolje prilagode. Njegov moto je „Sve teče i sve se mijenja, samo sam ja uvijek na pravoj strani!“

Mjesto broj 2. Milan Ljepojević

On je naš najprevođeniji pisac. Do sada je napisao najmanje 8 knjiga. Ovaj autor je dokaz da inspiracija čuči u sakom čovjeku i samo je potrebna socijaldemokratija da je probudi. Njegova muza je Milorad Dodik, dok zlonamjerni kritičari to nazivaju kultom ličnosti. U svih osam knjiga on piše o Dodiku, Republici Srpskoj, izdajnicima i stranim plaćenicima, ali on to radi tako maestralno da čitaocima nikad nije dosadno. Poznat je po tome što u njegovim knjigama nema logike, ali ima najbolje nazive poglavlja među srpskim piscima i fantastične fotografije neprijatelja Republike Srpske na kraju knjige. Najbolji primjer podkozarske beletristike. Njegov moto je „Ne jebe lijep, vec uporan!“

Mjesto broj 3. Rajko Vasić

Rodonačalenik i guru novog pravca u srpskoj književnosti pod nazivom politička pornografija, u psihijatriji prepoznat pod imenom koprolalija. Majstor kratke forme, ali je objavio i nekoliko romana. Prvi je među piscima otkrio čari bloga i zbog njega prvi postradao. Pored pisanja i slika, vaja i vari. Legenda kaže da postoje ljudi koji čitaju njegove knjige, ali to niko ne smije javno da prizna. Njegov moto je „JTMUGPTM“

Mjesto broj 4. Stefan Karganović

Džon Le Kare srpske književnosti. Da nije pisac, liječio bi se na psihijatriji od paranoje. Kod njega se fikcija miješa sa relanošću. Tajna udruženja, otuđeni centri moći, nevladine organizacije, političke partije, mediji i mnogi drugi na teritoriji Bosne i Hercegovine pletu mreže zavjera, paklenih planova, obojenih revolucija, protiv Srba, Republike Srpske i Milorada Dodika. Nakon njegove knjige policija Republike Srpske je nabavila duge cijevi i borna kola. On je pisac jedne knjige koja je uspjela da kod Srba stvori strah od proljeća. Priča se da je od Republike Srpske dobio 2 miliona KM. On nema moto, ali ima žiro račun.

Mjesto broj 5. Predrag Ćeranić

Njegovu karijera je puna uspona i padova i dostojna knjiga Stefana Karganovića. Iako nije imao neke knjige vrijedne pamćenja moramo naglasiti da je na ovoj listi iz razloga što se njegovi novinski i portalski članci vrednuju kao naučni radovi. Ćeranić svoju paranoju uspijeva da približi čitaocima na tako plastičan način, da se nikome i ništa ne vjeruje.  Jedana od rijetkih osoba koja je objavljivala članke u „Argumentima“ kvazi naučnom časopisu u kojem se članovi SNSD-a igraju nauke, bildaju svoje biografije i ego. Negov moto je „Oprez, neprijatelj sluša!“