Srđan Puhalo
Srđan Puhalo je rođen 1972. godine u Foči, jer u Kalinoviku nije bilo porodilišta.Odrastao je u Kalinoviku uz pomoć roditelja, mnogobrojne familije i "Politikinog zabavnika". Čuvajući krave kod babe Radojke shvatio je da je život veoma težak, pogotovo u Kalinoviku. Do četrnaeste godine bio je učesnik dvije omladinske radne akcije, posjetio koncentracione logore Jasenovac i redovno se takmičio u "Titovim stazama revolucije", što je ostavilo neizmjerni trag na njegovoj krhkoj ličnosti. Srednju školu završio je u Sarajevu, a psihologiju je diplomirao u Beogradu. Iluzije je izgubio prilično rano, a nevinost dosta kasno. Preživio je dva rata, kao i veliku inflaciju u Srbiji, a onda je došao da živi u Banjaluku. Magistrirao je psihologiju u Banjaluci, a doktorirao u Sarajevu. Dobar je otac dvoje djece, a loš muž jedne žene. Nije nosilac nijednog ordena, ali zato ga krase mnogi epiteti kao što su soroševac, nevladinac, strani plaćenik, antisrbin, autošovinista, Bakirov Srbin. Mašta da postane profesor na Fakultetu političkih nauka u Banjaluci. Ima mnogo problema sa pravopisom, stranim jezicima, potencijom i holesterolom.Srđan Puhalo
Zašto se Republika Srpska stidi Sabahudina Kajdića?
Prije neki dan Sabahudin Kajdić zvani Saša, iz Prijedora, prvostepenom presudom Suda BiH, osuđen je na 12 godina zatvora za krivičnog djela zločini protiv čovječnosti.
O tome nisu izvijestili tri „najsrpskija“ medija u Republici Srpskoj RTRS, Glas Srpske i Alternativna televizija, poznati po objektivnom i nepristrasnom suočavanju sa prošlošću u Republici Srpskoj, Mlječnom putu i svemiru u cjelini.
Bruka je još veća jer je Sabahudin Kajdić bio vojnik Vojske Republike Srpske i to 3. čete, 1. bataljona 43. prijedorske motorizovane brigade, a osuđen je za progon civilnog stanovništva bošnjačke nacionalnosti zbog njihove nacionalne i vjerske pripadnosti i to ubistvima, prisilnim nestankom i drugim nečovječnim djelima učinjenim u namjeri nanošenja velike patnje ili ozbiljne fizičke ili psihičke povrede ili narušenja zdravlja, na način kako je opisano u izreci presude.
Zašto gore pomenuti „patriotski“ mediji ne pišu o epskoj nepravdi Suda BiH prema Sabahudinu Kajdiću, kao što pišu o sličnim nepravdama?
Ako mislite da ne pišu o njemu zato što je ratni zločinac onda se grdno varate. Ovi mediji svakodnevno, detaljno i sistematski pišu, prenose i citiraju izjave naših ratnih zločinaca i veličaju ih.
Ako mislite da je to zbog toga što se zove Sabahudin i što je Bošnjak- Musliman, opet griješite.
Kada je 2018. godine umro Nusret Nuce Dizdarević, potpukovnik Vojske Republike Srpske, o njemu je Glas Srpske pisao najljepše moguće. Tako smo mogli saznati da je potpukovnik Nuce komandovao čuvenom četom “Meša Selimović”, sastavljenom uglavnom od dobrovoljaca Muslimana-Bošnjaka u odbrani njihovih kućnih pragova u Derventi, Brodu i drugim delovima Republike Srpske. Ostali su doslijedni zakletvi da sačuvaju duh zajedništva. Pristupili su VRS, da bi zaštitili imovinu i ljude koji su želeli da ostanu na svome.
Odgovor je mnogo kompleksiniji.
Presuda Sabahudinu Kajdiću se ne uklapa u istoriju kakva se u poslednjih 25 godina pripovijeda i nameće u Republici Srpskoj.
Naš rat je bio odbrambeno- otadžbinski a to znači da su Srbi branili svoju otadžbinu od novog pokolja, pogroma, genocida, koje su planirali ustaše i islamski fundamentalisti na čelu sa Alijom Izetbegovićem. Srbi su, zahvaljujući vizionarstvu Miloševića, Karadžića, Plavšićke, Koljevića, Krajišnika i mnogih drugih, prepoznali na vrijeme, organizovali se i preventivno pobili i protjerali ekstremiste i njihovu nejač.
Ali ne samo Srbi, tu opasnost su prepoznali i pošteni Muslimani, koji su zajedno sa svojom pravoslavnom braćom ustali protiv povampirene NDH i islamske države.
Sabahudin Sejdiić je nebitan kao pojediac, koji je iz nekog razloga postao i ostao Vojnik Republike Srpske i kao takav odradio mnoge prljave poslove koje su izbjegavali „obični“ vojnici.
Nusret Dizdarević je predstavnik Muslimana- Bošnjaka koji su „ostali su doslijedni zakletvi da sačuvaju duh zajedništva. Pristupili su VRS, da bi zaštitili imovinu i ljude koji su želeli da ostanu na svome.“
On i njegova ekipa su dokaz da je Vojska Republike Srpske bila multietnička, da Srbi ne mrze druge i drugačije i da je uvijek bilo poštenih Muslimana- Bošnjaka koji su bili sa Srbima i uz Srbe. Oni su dokaz da nije bilo sistemtskog zločina u Republici Srpskoj.
Otuda razlika u percepciji ova dva Muslimana- Bošnjaka iz Vojske Republike Srpske, ali jel to pošteno?
Preuzeto sa blogger.ba
