(ili kako Savez za promjene brani  Republiku Srpsku od njenih stvaralaca)

Sujetni, novopečeni političar, potpredsjednik PDP, minorne partije u RS, kojoj je nezasluženo i neobjašnjivo na prošlim izborima život produžio SDS na čelu sa Bosićem, dakle prvi čovjek Trebinja, prelijepog, ponosnog grada, okruženog surovim hercegovačkim kršem, osramotio je svoj grad.

Gradonačelnik koji je proglasio bankrot opštine, a onda kupio novi AUDI, čovjek  čijem se  kabinetu  afera  o ubistvu  mladoga  boksera opasno približila. Čovjek koji je  zadnjom izjavom o stvaraocima RS  uvrijedio ne samo Prve poslanike, koji su preostali nego i mrtve, kojima on nije bio ni do koljena. I ne samo njih,  nego i borce i invalide  RS, dakle sve one koji su zajedno stvarali Republiku, u kojoj neki nemaju ni za hljeb i mlijeko, a neki skorojevići i novi bogataši obilato koriste ono što su ovi platili svojom krvlju.

Prijatelji ovoga PDP- ovog  gradonačelnika iz SDS –a  bi sugurno voljeli da niko od boraca, invalida i ovih  Prvih  poslanika, o kojima će raspravljati Skupština RS, nije  živ da ne bi mogao svjedočiti o prošlosti. Jer oni koji su  živi imaju sjećanja koja ne blijede bez obzira što ih bahati gradonačelnik žive sahranjuje. Da je on, Vučurević, Hrvat jako dobro bi znao kako veličati svakoga domoljuba od onih milion, koliko je Hrvata moralo da se bori  protiv srpskog agresora !

Mnogi  od zaslužnih za RS su na robiji širom Evrope. Niko za njih više i ne pita, SDS posebno,  jer su se oni  reformisali, postali bliski po stavovima Briselu do te mjere da samo što nas nisu uveli u Evropu bez granica.

Žao mi je što mrtvi ne mogu da odgovore obijesnom gradonačelniku. Svi oni koji su časno stali  u  red  Srba  te  davne  90 i 91 godine, izražavajući političku volju srpskog naroda da stvori  svoju Skupštinu. Neću da pominjem imena, ne zato što ih ne znam, nego zato da nekoga ne ispustim od onih hrabrih i mudrih glava, doktora nauka advokata, profesora, istoričara, uglednih ljekara, akademika, srpskih intelektualaca od imena, ljudi koji su tada stavili na kocku  i svoje živote. Oni su tada znali kuda nas vode prvi multietnički izbori u BiH i šta nas Srbe čeka u vrlo bliskoj budućnosti. 

Da su živi, danas  bi ustali  i u  brk Vučureviću rekli da  ako će on, Vučurević, Bosić, Čavić, Ivanić i njima slični odlučivati da li će oni nešto dobiti  ili  ne od RS – rekli  da se  nose  u ............................Da, tačno tamo. Jer, oni su imali više ponosa, časti i  ljudskosti nego što će mnogi  u  vrhovima vlasti  ikada imati, sa cijelim bogatim  voznim parkom, vilama, stanovima i punim računima  u bankama u zemlji i van nje.

Pomenuću samo jedno staro  poslaničko  ime iz grupe onih kojih više nema, između plejade svih oni znanih i neznanih  boraca za RS, onih preživjelih, koji danas ne znaju za šta su se borili, čija djeca ne mogu da nađu posla pa odlaze da njeguju starce u domovima širom Evrope, pok. sarajevskog advokata Ljubu Bosiljčića, koji je u Danilovgradu u CG, jedne godine poslije rata  sahranjen o trošku opštine, u vojničkoj uniformi. Naravno da u RS  ima primjera enormnog bogaćenja u svim slojevima ovoga društva, nepotizma, korupcije, bivših mesara danas bogataša,  građevinskih preduzimača koji su postali bogatiji  od  engleskih plemića  u  i  nakon ovog  rata. Ali, to nije ni opravdanje ni izgovor da sami sebe posipamo blatom, jer  to veoma dobro i uspješno čine drugi umjesto nas. 

Na kraju, da je pravde i  časti, SDS bi  do sada, budući da su došli do para, a imaju lično enormna primanja (dovoljno bi bilo da se  odreknu primanja preko plata), stvorio  fond za one, koje oni deklarativno stalno žale i brinu  za njih, za borce i  invalide,  ali i za one ispod čije su se zastave svi  iznjedrili!  To danas čini Predsjednik RS i Skupština, i bez obzira da li će taj prijedlog  proći ili neće, ko će  ga  podržati, a  ko neće, a  pogotovo o  kojem će se  iznosu  uopšte raditi,  ako prijedlog  prodje –  taj čin je vrijedan  priznanja . A ne blaćenja  .

Poštovanje sjećanja na te ljude, u ma kakvom  obliku to bilo, predlaže SNSD, a ne nervozne tračibabe  iz Saveza, koji su  to, da su htjeli, mogli davno da urade. A nisu.