Balkan investment banka (BIB) doskora je bila u vlasništvu Litvanske firme iz Kaunasa „UKIO group“. Gazda UKIO grupe je Vladimir Romanov. Cijela njegova imperija u čijem sastavu je, pored BIB, bila i Fabrika glinice Birač, ali i desetine offshore firmi širom svijeta, počela se rušiti kao kula od karata u februaru 2013. godine kada je država Litvanija pokrenula stečaj njegove banke u Litvaniji (UKIO bankas) i uvela u njoj prinudnu upravu.

Vladimir Romanov od 1998. godine prisutan je u Republici Srpskoj; još od vremena prvog Dodikovog premijerskog mandata i iz tog vremena traje njihovo prijateljstvo, koje nije prestalo barem do proljeća prošle godine.

UKIO grupa je u vrijeme prvog Dodikovog mandata, još prije privatizacije Fabrike glinice Birač, davala kratkoročne pozajmice ovoj firmi, ukupno u visini od 5 miliona US dolara, a kolateral je bila imovina Birča.

U vrijeme Dodikovog prvog premijerskog mandata UKIO grupa je bila konsultant u izradi privatizacionog projekta Fabrike glinice Birač odlukom Dodikove Vlade, iako je istovremeno potraživala pozajmljeni novac od Birča.

Međunarodni tender za privatizaciju Fabrike glinice Birač raspisan je u vrijeme prve Dodikove vlade i pripremila ga je Direkcija za privatizaciju RS. UKIO grupa se prijavila na ovaj međunarodni tender kojeg je sama pripremala kao konsultant. Sledeća Vlada RS, na čijem čelu je bio Mladen Ivanić, zatekla je okončan tenderski postupak i UKIO grupu kao jedinog kupca Fabrike glinice Birač.

Paralelno sa aktivnostima oko Fabrike glinice Birač, Romanov je formirao Balkan investment banku (BIB). Cijelo vrijeme postojanja BIB, ova banka je bila uslužna banka Milorada Dodika i njegovog najbližeg okruženja. Edvinas Navickas, direktor ove banke u vrijeme kada je sve išlo kao po loju, bio je čest Laktaški gost. U vremenu propadanja ove banke, ona je donijela odluku da otkupi emitovane obveznice firme „Kaldera kompany“, čiji je vlasnik Milenko Čičić, poznatiji po nadimku Mića Kaldera. Ovaj Laktaški „biznismen“ tada je, uz puni servis državnih institucija, na tržište hartija od vrijednosti emitovao 7 miliona KM obveznica, koje su u kompletnom iznosu kupili „stručnjaci“ Balkan ivestment banke u julu 2011.godine.

Neposredno prije tog novčanog transfera između Vlade RS (koja je jedini akcionar IRB RS), u periodu od decembrа 2010. godine do krаjа februаrа 2011. godine, Bаlkаn Investment bаnkа nа tržište hаrtijа od vrijednosti emituje obveznice i аkcije u više emisijа - ukupne vrijednosti 10 miliona KM, koje u cijelosti kupuje IRB RS posredstvom fondovа u njenom sаstаvu.

Kada je Balkan investment banka već bila praktično propala, krajem 2012. godine, Kalderine obveznice preprodala je Investiciono razvojnoj banci RS.
Da li uopšte može biti slučajno da je prvo BIB dokapitalizovana od strane IRB RS, a odmah iza toga da je kupila 7 miliona KM hartija od vrijednosti na berzi od Miće Kaldere?
Ne može biti slučajno, jer da banka nije dokapitalizovana ne bi mogla ni kupiti Mićine obveznice.

Vjerovatno se pitate otkud Mići Kalderi toliki uticaj na IRB RS i na Edvinasa Navickasa, u to vrijeme direktora BIB?
Odgovor je jednostavan: Romanov upravlja Navickasom, a Dodik Vladom RS i IRB RS! A koliki su intimusi Dodik i Mića Kaldera potvrđuje saznanje da je nedavno, u Sankt Petersburg na Međunarodni ekonomski forum, avionom Vlade RS, zajedno sa Dodikom, putovao i „biznismen“ Mića Kaldera, prije rata kelner u pečalbi u Njemačkoj i vlasnik kafane u Aleksandrovcu kod Laktaša.

Da bi se razumjela tijesna veza Vlade RS (čitaj Milorada Dodika) i Balkan investment banke (čitaj Vladimira Romanova), potrebno je odgovoriti na nekoliko suštinskih pitanja:

Kako to da je ostvareni gubitak Banke u 2012. godini identičan kapitalu Banke?
Da podsjetim, gubitak Banke ostvaren u 2012. godini je iznosio tačno 33.634.083 KM, i čitav je pokriven na teret kapitala njenih vlasnika (Romanova). Slučajno ili ne, taj se gubitak poklopio sa visinom kapitala, odnosno kapital Banke je bio veći za samo simboličnih 18.881 KM od ostvarenog gubitka.
Iz ovoga se može izvući zaključak da je Uprava Banke donosila pogrešne poslovne odluke zbog čega je ostvarila gubitak u poslovanju, a cijeli gubitak je na kraju pokriven na teret kapitala vlasnika Banke, odnosno Romanova.

Iz prethodne činjenice može se zaključiti da je, u ovom slučaju, jedino Romanov oštećena strana. Čak je i ministar Tegeltija tada javno govorio da je kupovina akcija Balkan Investment Banke za 30.000.000 KM dobar posao, jer je Država postala vlasnik Banke koja ima preko 200 miliona KM imovine.

Ono što je prešućeno je činjenica je prava istina da pored imovine uz Banku idu i obaveze, odnosno depoziti i štednja građana i privrede, koje će Banka morati isplatiti, a imovina Banke, koja se u najvećem dijelu sastoji od plasiranih spornih kredita, neće se moći naplatiti .
Ova prešućena činjenica otkriva stvarnu i strašnu istinu koja kaže da Romanov nije izgubio ni pfeniga, a da Republika Srpska nije dobila ništa osim ogromnog bankovnog gubitka, o čemu slijedi objašnjenje u nastavku teksta.

Ono što se nameće kao pitanje u stvari je dilema naivnih koji vjeruju u slučajnosti: kako to da je ostvareni gubitak Banke identičan kapitalu Banke (koji je tad bio u 100% vlasništvu Litvanaca, odnosno Romanova)?
Da li je ovo napravljeno sasvim slučajno, ili je cilj da se sakrije napravljena šteta, kako odgovorni ne bi krivično odgovarali?
Jer ako nema štete, nema ni krivične odgovornosti!

Da li su i čelni ljudi Agencije za bankarstvo Republike Srpske saučesnici u ovom kriminalnom poslu, tako što su kršeći svoja pravila dopustili da se stvarni gubitak Banke zataška, odnosno ostane u okvirima visine kapitala Romanova, tako da ispada da je samo on oštećena strana ?
Finansijske izvještaje Banke sačinjavaju računovođe zaposlene u samoj Banci, po nalogu Direktora koji je odgovoran za istinitost istih. Oni su obavezni da ih sačine u skladu sa zakonskim propisima, međunarodnim računovodstvenim standardima, kao i odredbama i propisima Agencije za bankarstvo Republike Srpske, kao nadzornog organa bankarskog sektora Republike Srpske.
Finansijski izvještaji Banke se dostavljaju Agenciji za bankarstvo RS, koja ih potvrđuje, odnosno nalaže Banci da ispravi uočene nedostake. Pored toga, Agencija vrši redovnu kontrolu i kontroliše da li je poslovanje Banke u skladu sa zakonskim propisima. To zapravo znači da je Banka sačinila finansijske izvještaje, u kojima je utvrđen gubitak Banke od 33,6 milona KM, dostavila Agenciji koja ih je prihvatila, iako su oni bili lažirani, jer je gubitak tad trebao biti mnogo veći.

To potvrđuje i revizorski Izvještaj koji je sačinila svjetski renomirana revizorska kuća Delloite, koja ima svoje predstavništvo u RS, odnosno uzdržala se od davanja mišljenja po finansijskim izvještajima Banke za 2012. godinu, to jest dala najtežu kvalifikaciju po istinitost i objektivnost finansijskih izvještaja Banke, odnosno težu kvalifikaciju od “negativnog mišljenja” (kvalifikacije revizora su: pozitivno mišljenje, mišljenje s rezervom, negativno mišljenje i uzdržan od davanja mišljenja).

U svom izvještaju revizor je naveo brojne propuste u sačinjavanju finansijskih izvještaja, odnosno naveo da Banka krši značajan broj propisa Agencije za bankarstvo Republike Srpske i, ono što je najvažnije, da nije bio u mogućnosti da se uvjeri u adekvatnost iznosa rezervisanja za potencijalne gubitke po osnovu kredita plasiranih komitentima u skladu sa propisima Agencije za bankarstvo Republike Srpske.

Da su troškovi rezervisanja obračunati u skladu sa propisima Agencije za bankarstvo Republike Srpske gubitak Banke bio bio mnogo veći, iz čega se može steći zaključak da je Agencija po nečijem nalogu prikrivala kriminalne radnje unutar ove Banke, odnosno da je i ona saučesnik ovih kriminalaca.

Agencije za bankarstvo je sprovodila kontinuiranu kontrolu nad Bankom, o čemu su sačinjavani zapisnici u kojima su navođene brojne nezakonitosti, ali po istim nije bilo reakcije, vjerovatno zbog pritiska vlasti.

Istina, dešavalo se ponekad da Agencija uvede Banci, u kraćem vremenskom razdoblju, privremene mjere; recimo obavežu Banku da obavještava Agenciju o svakom plasiranom kreditu ili uvede mjeru privremene zabrane plasiranja kredita stranim firmama od mjesec ili dva, ali te zabrane su brzo bile ukidane, iako nedostaci uočeni kontrolom Banke nisu otklonjeni.

Zamislite kad jedna nezavisna revizorska kuća, koju je platila sama Banka, i to ne jeftino (revizorski izvještaj za banke se kreću oko 20.000 KM), izvrši reviziju njenih finansijskih izvještaja, izrekne najtežu kvalifikaciju po njihovu istinitost, a, uprkos tome, finansijski izvještaji budu prihvaćeni od strane Agencije za bankarstvo RS, iako je i revizor uočio značajno kršenje propisa same Agencije za bankarstvo.

Reviziju finansijskih izvještaja u prethodnim godinama je radila revizorska kuća Delloite i konstantno upozoravala na nepoštovanje propisa Agencije za bankarstvo.

Napominjem da je Banka odobravala kredite u milionskim iznosima preduzećima registrivanim u poreskim rajevima, ili registrovanim u Kaunasu na adresi K. Dolenčio 60 (na toj adresi bilo je registrovano na desetine preduzeća sa samo jednim zaposlenim), bez ikakvog kolaterala, odnosno obezbjeđenja.

Nezvanično, neka od tih preduzeća u stvarnosti nisu ni postojala, a postoje, tvrdi se, i podaci da je direktor Edvinas Navickas, preko koga je dolazila dokumentacija po zahtjevu za kredite litvanskih firmi, istu falsifikovao, odnosno u ladici njegovog radnog stola nalazilo se na desetine lažnih pečata (uglavnom litvanskih, tako da se njihova vjerodostojnost mogla teško provjeriti). Pečate je, on prema potrebi, upotrebljavao i falsifikovao kreditnu dokumentaciju.

Za izrečeno postoje svjedoci koji i sada rade u toj banci.

Dokaz da su finansijski izvještaji Banke u 2012. godini lažirani, jeste i gubitak „Banke Srpske“ ostvaren u 2013. godini u iznosu od 13.642.609 KM.
Ministar Tegeltija je javno izjavio da je gubitak, uglavnom, nastao po osnovu rezervisanja za ranije odobrene sporne kredite, čime je samo potvrdio da Agencija nije radila svoj posao u prethodnom periodu, a da je nezavisni revizor opravdano ukazivao na propuste u dijelu formiranja rezervisanja za odobrene kredite.

Banka Srpske je novi naziv Balkan investment banke, nakon što je Vlada RS izvršila njenu akciju spašavanja dokapitalizacijom.

U stvari desilo se da je Litvanska banka obukla Srpsko odjelo a nastavila po starom.

Da bi cijela priča bila razumljiva, prije svega, treba razjasniti šta to znači klasifikacija aktive i trošak rezervisanja za odobrene kredite.
Odobreni krediti su najznačajniji i najrizičniji dio aktive (imovine) banke, te njihov kvalitet predstavlja jedan od najbitnijih pokazatelja uspješnosti poslovanja banke.

Prema Odluci Agencije za bankarstvo RS o minimalnim standardima za upravljanje kapitalom banaka, kreditni plasmani se klasifikuju u pet kategorija (A – dobra aktiva, B – aktiva sa posebnom napomenom, dok pod nekvalitenim kreditima podrazumijevamo sve kredite klasifikovame u C, D i E). Procjena rizika svakog kreditnog plasmana i njegova klasifikacija zavisi od broja dana kašnjenja i kvaliteta kolaterala (obezbjeđenja). Recimo, kad banka odobri 1.000.000 KM kredita, ukoliko nema kašnjenja i kredit ima dobar kolateral (hipoteka, zalog i sl.), svrstava se u kategoriju A – dobra aktiva, gdje je trošak rezervisanja samo 2%, odnosno Banka će morati da rezerviše 20.000 KM troška po osnovu ovog kredita.

Ako je kredit svrstan u kategoriju B, trošak rezervisanja bi iznosio 15% ili 150.000 KM.

Da je kredit svrstan u kategoriju C, Banka bi imala trošak rezervisanja od 40% ili 400.000 KM, a 60% ili 600.000 KM troška rezervisanja obavezno je u kategoriji D, dok je 100% troška rezervisanja ili 1.000.000 KM obaveza banke u kategoriji E.

Naravno, ovo je samo knjigovodstveni trošak koji utiče na rezultat Banke, a onda i na njen kapital. Suština je da Banka po osnovu svakog kredita formira određene rezerve u slučaju da se kredit ne bude mogao naplatiti.
Što je kredit rizičniji, rezerve su veće i obnuto.

Posao Agencije za bankarstvo je da konroliše da li je Banka pravilno procijenila rizičnost svakog kredita i, shodno tome, formirala rezerve u skladu sa Odlukom o minimalnim standardima za upravljanje kapitalom banaka.

Uglavnom je većina spornih kredita u Banci bila svrstana u kategoriju A, iako za to nije bilo nikakvih uslova, nego su kategorisani na osnovu subjektivne procjene Uprave i Nadzornog odora Banke, preko čega je Agencija šutke prelazila, iako je u svojim zapisnicima sa redovnih kontrola konstatovala ogromne propuste u radu Banke, a posebno u dijelu koji se odnosi na troškove rezervisanja (inače, Banka je često kontrolisana od strane Agencije).

Da se poštovala Odluka Agencije za bankarstvo RS o minimalnim standardima za upravljanje kapitalom banaka, Banka bi iskazala gubitak koji bi uticao na smanjenje kapitala, te bi vlasnici (Romanov) bili obavezni da izvrše dokapitalizaciju Banke (povećaju kapital novim uplatama u novcu) ili bi Banci bila oduzeta dozvola za rad i ne bi mogla da tako očigledno izvlači novac građana RS.

Naravno, da je to urađeno na vrijeme, odnosno da je Agencija radila svoj posao u skladu sa Zakonom o bankama, gubitak ove Banke bi bio mnogo manji nego što je sad, jer se, prema riječima radnika te Banke, vrlo malo plasiranih kredita može naplatiti; gubitak je, realno, iznad 100 milona KM (ako uvrstimo i iskazane gubitke u ove dvije zadnje godine, onda je ta cifra blizu 150 milona KM i nažalost nije konačna).

Posebno je poražavajuće da je Agencija uočavala ove ogromne propuste koje je konstatovala u svojim zapisnicima, a da nije na vrijeme preduzimala ništa u skladu sa svojim zakonskim ovlaštenjima. Ili je možda htjela, ali nije smijela???

Zašto su Litvanci donijeli Odluku o dokapitalizaciji Banke?
Prošle godine, Odluku o dokapitalizaciji Banke u iznosu od 30 milona KM donijela je Skupština akcionara Banke, koju su činili isključivo Litvanci, a nakon toga sve akcije kupuje Država (IRB RS i Garantni fond).
Zašto su Litvanci donijeli Odluku o dokapitalizaciji Banke, ako nisu planirali da dokapitaluzuju Banku?
Da Skupština akcionara Banke, koju su činili Litvanci, nije donijela Odluku o dokapitalizaciji (jedino Skupština Banke može donijeti Odluku o dokapitalizaciji), Banka bi, po sili zakona, otišla u likvidaciju ili stečaj.
Zašto su državni fondovi odlučili da kupe ovako propalu Banku, ako se iz Izvještaja nezavisnog revizora moglo vidjeti da su finansijski izvještaji Banke lažirani?
Na osnovu čega je donijeta Odluka da se kupe akcije ovako rizične Banke, odnosno da li je rađena procjena vrijednosti kapitala, jer se radi o značajnoj investiciji? Posebno imajući u vidu da je i u 2013. godini Banka ostvarila ogroman gubitak!
Zašto je Vlada RS odlučila da spasava propalu banku i u nju direktno i indirektno, počev od 2010. pa do 2013., uloži 42 miliona KM državnih para?

Zato što su režimske vlasti morale da biraju manje od dva zla; ili likvidacija banke i propast oko 150 miliona depozita građana i firmi, ili bacanje 30 miliona državnih para kroz dokapitalizaciju u rupu, kako bi se kroz vrijeme pokušalo spasiti što se spasiti može.

Pad Balkan investment banke značio je istovremen pad vlasti SNSD-a.

Da je Balkan investment banka propala, onda bi svima postalo jasno zašto je, između mnogo toga ostalog, baš Balkan investment banka bila posrednik u davanju kredita iz IRB RS, u visini 3 miliona KM, firmi „Fruit eco“, čiji su suvlasnici izvjesni Dobrić i Dodikov sin.

Taj isti izvjesni Dobrić, pored prethodnog kredita, dobio je još jedan milion KM kredita od BIB, mimo navedene firme čiji je suvlasnik.
Svima bi tek tada postalo potpuno jasno da su mnogi krediti dodjeljeni klijentima banke pod političkim i ličnim uticajem režimskih prvaka i tek tada bi neminovno u javnost isplivalo ko je i kako naređivao da se krediti daju po rodbinskim i političkim vezama.

Zašto nova Uprava Banke zataškava kriminalne radnje prethodnih vlasnika ?
Nakon što je prošle godine Država postala vlasnik Balkan Investment Banke uplatom 30 miliona KM na ime dokapitalizacije (pokrivanje gubitka) i promjenila joj ime u novo srpsko ime „Banka Srpske“, opet u 2013. godini, ista banka ostvarila je novi gubitak u iznosu od 13.642.609 KM.

Nezavisni revizor se opet uzdržao od davanja mišljenja po finansijskim izvještajima Banke za 2013. godinu, a, naravno, Agencija za bankarstvo je još jednom progledala kroz prste, dopuštajući novoj Upravi da lažira finansijske izvještaje i da pokušaju sakriti kriminal ogromnih razmjera (u čemu imaju i nesebičnu pomoć Agencije).

Reviziju finansisjkih izvještaja Banke za 2013. godinu nije više radio Delloite, a i zašto bi kad su prošle godine dobro naplatili svoj posao, i pored toga se usudili da izraze najtežu kvalifikaciju po istinitost i objektivnost finansijskih izvještaja Banke.
Naravno, Banka plaća revizora (revizija finansijskih izvještaja Banke je obavezna po zakonu o bankama RS) i za svoje novce može da izabere koga hoće.

Za reviziju finansijskih izvještaja Banke za 2013. godini izabrana je revizorska kuća EF Revizor d.o.o. Banja Luka, odnosno nezavisni revizor Novak Kondić (dekan Banjalučkog Ekonomskog fakulteta) i, gle čuda, i on je izrazio najtežu kvalifikaciju po istinitost i objektivnost finansijskih izvještaja Banke, odnosno uzdržao se od davanja mišljenja.

Nezavisni revizor je u svom izvještaju naveo da Banka nije, ili je djelimično, realizovala preporuke iz revizorskog izvještaja iz 2012. godine (koje je radio Delloite), a koje se odnose na ispravku (smanjenje) vrijednosti hartija od vrijednosti emitenata iz inostranstva, ispravku (smanjenje) vrijednosti za procjenjenu nenaplativost kredita, obračun i evidentiranje rezervi za kreditne gubitke, provjera obezvrjeđenja HoV raspoloživih za prodaju (procjena njihove stvarne vrijednosti), neusklađenost sa pojedinim pokazateljima propisanim od strane Agencije za bankarstvo RS i rezervisanjima za sudske sporove.

Znači, ova Uprava Banke nije htjela da ispoštuje preporuke nezavisnog revizora, a sve u cilju prikrivanja stvarnog gubitka.

Pored navedenog, nezavisni revizor je u svom izvještaju naveo brojne propuste u sačinjavanju finansijskih izvještaja za 2013. godinu, između ostalog, i da nije bio u mogućnosti da se uvjeri u adekvatnost iznosa rezervisanja za potencijalne gubitke, u skladu sa Odlukom Agencije za bankarstvo RS o minimalnim standardima za upravljanje kapitalom banaka; zatim da je Banka izvršila reprogram pojedinih plasmana u značajnom iznosu, ali isti nisu klasifikovani u skladu sa važećom regulativom Agencije za bankarstvo; potom da se nije mogao uvjeriti u objektivan obračun ispravke (otpisa) za procjenjenu naplativost kredita (ukupno plasiranih kredita oko 150 miliona sa obračunatim kamatama)...

Nezavisni revizor je uočio veći broj kreditnih plasmana koji trebaju da se klasifikuju u nižu kategoriju, ali ih Banka, na osnovu subjektivnih činjenica, klasifikuje u višu kategoriju (kategorije plasmana banke sa oznakama A, B, C, D i E objašnjene su ranije), odnosno opet se fingiraju troškovi rezervisanja da bi gubitak bio manji.

Ovo je još jedan veliki šamar Agenciji, koja i dalje ne radi svoj posao i gleda kroz prste ovoj davno propaloj banci.
Uglavnom, opet se dešavju iste stvari kao i kad su bili Litvanci; lažiraju se poslovni rezultati kako bi kriminal ogromnih razmjera ostao skriven od očiju javnosti.
Ove primjedbe revizor nije kvantifikovao i naveo tačnu cifru za koju bi se trebao korigovati rezultat poslovanja, mada je gubitak po ovim primjedbama, nema sumnje, veoma značajan.

Pored navedenog, revizor je u nekoliko stavova iznio i konkretne cifre za koje je precijenjen prihod, odnosno potcijenjen rashod, pa bi samo na osnovu tih nekoliko konkretnih primjedbi gubitak Banke trebao biti značajno veći.
Revizor je naveo da su prihodi Banke precijenjeni za iznos od 5.574.000 KM, a rashodi potcijenjeni za 1.087.000 KM, pa kad bi samo ove primjedbe revizora uvrstili u finansijske izvještaje Banke, gubitak je veći za 6.661.000 KM, odnosno ukupan gubitak banke u 2013. godini je 20.303.609 KM (što znači da je Država već izgubila 2/3 svog uloga u dokapitalizaciji, jer je prošle godine uložila 30 milona KM u ovu propalu Banku).

Iz Izvještaja nezavisnog revizora se može vidjeti da se iznos od 19,5 miliona KM, koji je Agencija za bankarstvo blokirala Ukio banci, vodi na stavci depozita, te da Banka nesmetano sa njima raspolaže, iako to ne bi smjela.

Možda Uprava Banke svjesno fingira ovaj rezultat u cilju smanjenja iznosa potrebne dokapitalizacije, jer, da naglasimo, Banka će ove godine morati da izvrši dokapitalizaciju u iznosu koliki je i gubitak.
Znači i ove godine će Država morati da upumpa u ovu Banku 10-15 milona KM, pa će, vjerovatno, tako i naredne; i sve tako dok se ne ispegla ovaj ogroman gubitak.
Možemo računati da će u narednih nekoliko godina Država morati upumpavati na desetine milona KM, kako bi pokrila ogromne gubitke banke nastale pljačkom u režiji Litvanaca i Srba.

Iako se navodno vodi istraga o kriminalu, koji je tamo neosporno počinjen, do danas niko niti je uhapšen niti je priveden, da odgovara za sve lopovluke.
Sve je stalo, jer je Država postala vlasnik Banke, a Država ne može biti kriva.

Sadašnja državna Uprava Banke odbija da isplati depozit ili prebaci na drugu banku novčana sredstva preduzeća u državnom vlasništvu koja dostavljaju naloge za transfer novca, jer kada bi se depoziti povukli Agencija bi Banku morala zatvoriti. Zato državni činovnici, postavljeni da upravljaju ovom bankom, preko ministra Tegeltije vrše pritisak na deponente da se ne povlači novac iz Banke.

Sada već bivši Nadzorni odbor Banke (na čelu sa Snježanom Vujinić, direktoricom IRB RS, i Branislavom Milekić, direktoricom Eletroprivrede RS) odbio je da usvoji ovako lažiran finansijski izvještaj i, navodno su, zbog toga morale da podnesu ostavke na članstvo u Nadzornom odboru Banke.

Međutim, tu su dovedeni novi ljudi kojima je zadatak da pokriju ovaj kriminal koji se nastavlja, a to su Saša Grabež i Mladen Kovačević.

Saša Grabež, bivši sekretar Banke, desna ruka Edvinasa Navickasa bivšeg direktora banke, bio je ( u najmanjem) svjedok u svim mahinacijama koje su rađene.

Mladen Kovačević (bivši direktor Geodetske uprave RS i Garantnog fonda) trebao je biti imenovan za člana Nadzornog odbora Banke prije nekoliko mjeseci, ali nije dobio dozvolu Agencije za bankarstvo, pa je umjesto njega imenovan Vojislav Blagojević.

Kako bi se cijela propast banke stavila u kontrolisane tokove i spriječila njena havarija prije oktobarskih izbora, lično je Dodik naredio da se ova dvojica imenuju u Nadzorni odbor banke.

Vidjećemo i kako će Vlada RS i Tegeltija pokriti novi gubitak banke i koga će natjerati da dodatno dokapitalizuje banku. Možda Elektroprivredu, ili IRB?
Ne treba pogađati, tek će se vidjeti.

A sve će se saznati i vidjeti u pravoj i stravičnoj dimenziji kriminala i sprege režimske vrhuške i Litvanskih lopova, tek kada padne režim.

Kao što se desilo u Srbiji.

Afera Agrobanka nije otvorena i sankcionisana sve dok nije pala vlast Borisa Tadića. A to što se dešavalo sa Agrobankom u Srbiji je ništa u odnosu na ono što se dešavalo sa Balkan investment bankom, koja se danas zove Banka Srpske.